تاثیر سازوکار‌های انتقال دانش بر اجرای انتقال آن با میانجی توانایی مشارکت، در سازمان‌های آموزشی شهر تهران

هدف تحقیق پیش رو، بررسی تاثیر سازوکار های انتقال دانش بر اجرای انتقال آن با درنظرگرفتن توانایی مشارکت به‎عنوان عاملی میانجی است. سازوکار های انتقال شامل همانندسازی و سازگارسازی، و توانایی مشارکت شامل اعتماد، مراوده، و سازش در نظر گرفته شده است. این پژوهش براساس هدف از نوع کاربردی و براساس شیوه گردآوری داده ها توصیفی همبستگی است. در این تحقیق سه فرضیه درباره روابط سازوکار های انتقال، توانایی مشارکت، و اجرای انتقال دانش با انتخاب 52 نمونه انتقال دانش از سازمان های آموزشی شهر تهران آزمون شد. روش نمونه گیری به صورت اتفاقی بوده، و داده ها با ابزار پرسشنامه جمع آوری شده است. تجزیه‌وتحلیل داده ها نیز با نرم‌افزارهای spss و amos انجام گرفت. یافته ها نشان داد سازوکارهای انتقال تاثیر مستقیمی بر توانایی مشارکت می‌گذارد. همچنین، توانایی مشارکت تاثیر مستقیمی بر اجرای انتقال دانش دارد. بنابراین، بهبود سازوکارهای انتقال و توانایی مشارکت می تواند به بهبود اجرای انتقال دانش منجر شود. نتایج آزمون سبل و تحلیل بوت‌استرپ نیز تاییدکننده نقش میانجی توانایی مشارکت است.