تبیین نقش تاب‌آوری بر بهزیستی ذهنی و رابطه آن‌ ها با خودکارآمدی

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش تاب‌آوری بر بهزیستی ذهنی و رابطه‌ این دو متغیر با خودکارآمدی مددیاران خانه‌ سالمندان کهریزک انجام‌ گرفته است. پژوهش از نوع کاربردی و به روش توصیفی - همبستگی است. جامعه‌ آماری پژوهش مددیاران خانه‌ سالمندان به تعداد 175 نفرند که نمونه ‌ای 120 نفری با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده از میان آن ‌ها انتخاب شد. ابزار گردآوری داده‌ ها، پرسشنامه ‌های تاب‌آوری با ضریب پایایی 0/95، پرسشنامه‌ خودکارآمدی با ضریب پایایی 91/0، و پرسشنامه‌ بهزیستی ذهنی با ضریب پایایی 0/91 بوده است. نتایج آزمون تی ‌تک‌ نمونه نشان داد، میانگین تاب‌آوری مددیاران پایین ‌تر از حد متوسط و میانگین خودکارآمدی و بهزیستی ذهنی آنان بالاتر از حد متوسط بوده است. مدل معادلات ساختاری با بررسی شاخص‌ های برازش تایید شد. نشان داد تاب‌ آوری بر بهزیستی ذهنی تاثیرگذار بوده است. نتایج همبستگی نشان داد، پذیرش مثبت عواطف/ روابط ایمن به‌عنوان مولفه‌ تاب‌آوری، و عاطفه مثبت به عنوان مولفه‌ بهزیستی ذهنی با خودکارآمدی رابطه دارد. در نهایت، نتایج رگرسیون گام ‌به‌ گام نشان داد خودکارآمدی توسط مولفه‌ پذیرش مثبت عواطف/ روابط ایمن، و بهزیستی ذهنی توسط مولفه ‌های معنویت و پذیرش مثبت عواطف/ روابط ایمن پیش ‌بینی می‌شوند.