بررسی رابطه دلبستگی کاری و مهارت کارکنان

با وجود اهمیت زیاد دلبستگی کاری در عملکرد کارکنان و نتایج سازمانی تعداد انگشت شماری از مطالعات داخلی در زمینه عوامل موثر در ایجاد و تقویت این پدیده انجام گرفته است. در این پژوهش مهارت به عنوان منبع فردی موثر بر دلبستگی کاری بر اساس مدل تقاضا منابع شغلی باکر و دیمروتی (2008) شده است.این پژوهش به روش توصیفی و پیمایشی از نوع مقطعی انجام گرفته است. نمونه آماری تحقیق، 395 نفر از چهار سازمان دولتی مشهد است که به روش تصادفی انتخاب شدند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، روش‌های آمار توصیفی برای بررسی داده‌های جمعیت‌شناختی و برای آزمون فرضیه‌ها و پاسخ به سوال‌ها، روش‌های آمار استنباطی از جمله ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی نمونه‌های مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون رگرسیون چندمتغیری با به‌کارگیری نرم‌افزار spss انجام گرفت. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین دلبستگی کاری و ابعاد مهارت همبستگی معناداری وجود دارد. در ادامه، جهت مشخص‌کردن اینکه چه مقدار از واریانس نمره‌های دلبستگی کاری به‌وسیله ابعاد مهارت تبیین می‌شود، رگرسیون چندگانه اجرا شد. نتایج نشان داد 49/4 درصد از واریانس متغیر دلبستگی کاری به‌وسیله متغیر مهارت عضویت سازمانی به‌طور جداگانه تبیین شد،  در حالی که مهارت کار فردی و مهارت عضویت تیمی قادر به پیش‌بینی دلبستگی کاری نبودند.

An Investigation of the Relationship between Work Engagement and Proficiency

This study used proficiency as an effective personal resource on work engagement according to the job demandresource model of Bakker and Demerouti (2008). This was a descriptive and crosssectional survey. The sle includes 395 employees from four public organizations selected randomly. Descriptive statistic was used to examine the demographic variables and Inferential statistical such as independent sles ttest, oneway ANOVA and standard regression was used for hypothesis testing and answering to the research question. The result of Pearson correlation showed a significant association between work engagement and proficiency. Following, to determine how much of the variance of work engagement score could be predicted by proficiency dimensions, standard regression was performed. The results showed that 49.4% of the variance of work engagement was predicted independently by organization member proficiency while team member proficiency and individual task proficiency could not predict work engagement.