طراحی مدلی نوین جهت ایجاد چارچوب سناریوهای آینده سازمان با رویکرد برنامه‌ریزی سناریو (مورد مطالعه: مرکز آمار ایران)

برنامه ریزی راهبردی بخشی روتین از فعالیت های هر کسب‌وکاری است. مدل های سنتی برنامه‌ریزی راهبردی معمولاً برای برنامه ریزی و ایجاد راهبرد برای محیط‌هایی با پیچیدگی بالا، عدم قطعیت و تغییرات سریع در محیط خارجی نامناسبند. هدف این پژوهش طراحی مدلی ترکیبی (کیفی- کمی) برای ایجاد چارچوب سناریوهای آینده مرکز آمار ایران است. در این پژوهش با به‌کارگیری ترکیب روش فرایند تحلیل سلسله‌مراتبی و دلفی و بر مبنای مدل شوارتز، مهم‌ترین پیشران‌های اثرگذار بر آینده شناسایی و اولویت‌بندی شد. در نهایت، چارچوب سناریوهای آینده مرکز آمار ایران در سال 1400 طراحی شد. با به‌کارگیری پرسشنامه باز و مصاحبه نظرهای 13 نفر خبره پژوهش جمع‌آوری شد. و با روش‌های آمار توصیفی اجماع خبرگان بررسی شد. 14 پیشران اصلی مورد اجماع خبرگان بوده است که با اجرای فن ahp اولویت‌بندی شد و دو پیشران که بیشترین اهمیت و عدم قطعیت را داشتند، شناسایی شد و با قرارددن آن‌ها بر روی طیف، چارچوب سناریوها مشخص شد.