تبیین نقش میانجی ادراک سیاست سازمانی بین رفتار سیاسی کارکنان و عوامل فردی، شغلی و سازمانی

فعالیت سیاسی، به طور ذاتی در همه تعاملات وجود دارد، بنابراین، به عنوان یکی از عناصر تشکیل دهنده سازمان ها محسوب می شود. این نوع رفتار محیط کاری تفرقه افکن و زیان باری ایجاد می کند که آثار منفی فزاینده ای بر کارکنان دارد. بنابراین، آگاهی از عوامل به‌وجودآورنده رفتار سیاسی در پیشگیری و محدودکردن چنین رفتاری نقش مهمی ایفا می کند.در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف تبیین پیش بینی کننده های رفتار سیاسی با به کارگیری روش نمونه گیری قشری (سهمیه ای) انجام شد. برای جمع آوری داده ها پرسشنامه های استاندارد به کار گرفته شد. روایی پرسشنامه ها به روش محتوایی و سازه ای و قابلیت اعتماد آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای هر یک از متغیرهای مورد مطالعه تایید شد. برای تحلیل داده های پژوهش به وسیله مدل یابی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر، نرم افزار lisrel و smartpls به کار گرفته شد. نتایج حاصله نشان داد عوامل شغلی و سازمانی از طریق برداشت از سیاست بر رفتار سیاسی اثر داشت. از میان متغیرهای عوامل شخصی تنها تاثیر ماکیاول گرایی از طریق برداشت از سیاست بر رفتار سیاسی تایید شد و فرضیات مربوط به تاثیر کانون کنترل و خودپایشی بر رفتار سیاسی مورد تایید واقع نشد.