رتبه بندی وانتخاب پروژه های تحقیقاتی تحت محیط فازی تصمیم گیری گروهی از طریق تکنیک تصمیم گیری TOPSIS

رتبه بندی و انتخاب پروژه های تحقیقاتی یک وظیفه نسبتآ متداول،‏ دشوار و پیچیده شوراهای تخصصی و پژوهشی در مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی است. پیچیدگی آن از ملاحظه تاثیر بیش از یک معیار بر روی هر پروژه،‏ و مشارکت تصمیم گیرندگان متعدد درفرآیند رتبه بندی و انتخاب پروژه های تحقیقاتی بر مبنای معیارهای متعدد نشات می گیرد تصمیم گیرندگان ؛ رجحان های خویش درباره میزان اهمیت معیارها و میزان تامین معیارها توسط پروژه های تحقیقاتی را بیان می دارند. قضاوت تصمیم گیرندگان مشتمل بر دانش مبهم،‏ نامعلوم آنها است که از طریق،‏واژه های زبانی بیان می گردد. تیوری مجموعه فازی انعطاف پذیری مورد نیاز برای نمایش عدم اطمینان ناشی از فقدان دانش را فراهم می کند و می تواند موضوع عدم اطمینان و نادقیقی واژه ای را اداره کند و برای اداره اطلاعات نادقیق در مسایل تصمیم گیری دنیای واقعی که ارزش معیارها و گزینه ها و ... دقیقاً تعیین نمی شوند ؛ بکار رود . از این رو تحت محیط تصمیم گیری که ارزش معیارها و پروژه های تحقیقاتی به صورت مبهم و نامعلوم بیان شده باشد؛ می توان برای حل مساله رتبه بندی و انتخاب پروژه های تحقیقاتی ؛ از روش های تصمیم گیری با topsis با داده فازی مورد ملاحظه قرار گرفته است . تکنیک تصمیم گیری tposis فازی بر اساس اصلی بنیان گذاشته شده است که بدیل انتخاب شده باید دارای کمترین فاصله از راه حل ایده آل مثبت و بیشترین فاصله از راه حل ایده آل منفی باشد . این اصل در فرآیند تصمیم گیری انسان ؛ یک اصل شهودی و پذیرفتنی است.