توسعه چارچوب خط‌مشی‌گذاری در بانکداری الکترونیک

به دلیل پویایی بالای بانکداری الکترونیک، تغییرات مداوم کسب‌‌وکارهای وابسته به بانک، و ظهور فناوری‌های دگرگون‌کننده خط‌مشی‌گذاری در این حوزه با چالش‌های متعدد روبه‌رو شده و بهره‌گیری از مدل‌های رایج خط‌مشی‌گذاری را دشوار کرده است. از آنجا که خط‌مشی‌گذاری به فرهنگ عمومی جامعه و ساختارهای اجرایی کشور و ذی‌نفعان متعدد داخلی وابستگی فراوان دارد هدف از این پژوهش ارائه چارچوبی برای خط‌مشی‌گذاری در بانکداری الکترونیک با لحاظ کردن همه ملاحظات و شرایط یادشده بود. روش تحقیق کیفی و به طور مشخص فراترکیب بود. بدین منظور ابتدا همه مدل‌های رایج خط‌مشی‌گذاری در متون و پیشینه خط‌مشی‌گذاری شناسایی شد تا از طریق تجزیه مدل‌های گذشته به اجزای آن‌ها و ترکیب آن‌ها یک چارچوب توسعه‌یافته جدید خلق شود. بر این اساس از بین بیست و شش مدل بررسی‌شده پنج مدل آشفته، سیستمی، فرایندی، سیگنال‌های ضعیف، و نظریه بازی‌ها با توجه به معیارهایی مانند عدم‌قطعیت، عدم‌جامعیت موضوع، عدم‌یکپارچگی بازیگران، رویکرد خارج به داخل انتخاب شد. سپس، با استفاده از تجزیه اجزای این مدل‌ها و ترکیب اجزا به روش کدگذاری باز، چارچوب نهایی خط‌مشی‌گذاری برای بانکداری الکترونیکی ارائه شد.

The Development of a Policymaking Framework for Electronic Banking

Due to its dynamic nature, the emergence of evolutionary technologies, and the constant changing of the bankrelated businesses, policy making in electronic banking has faced numerous challenges and has made it difficult to apply the common policymaking models to this arena. Since the policymaking process highly depends on the public culture, the administrative structure of the country, and the stakeholders’ needs, the purpose of this paper is to present a metamodel for electronic banking with regard to these considerations. The research method is qualitative in general and a metasynthesis in particular. To this end, at first, all common policymaking models in the relevant texts and literature were identified so that, by decomposing the past models into their components and then recombining them, a new metamodel could be developed. After Analyzing 26 policy making models, the five models of “Garbage Can”, “Systematic Model”, “Process Model”, “Weak Signals” and “Game Theory” were selected according to the criteria of uncertainty, noncomprehensiveness of the topic, the lack of integrity among actors, and outsidein approach. At the end, by decomposing the components of these models and recombining them through open coding method, the developed policymaking metamodel for banking was achieved.