طراحی مدل سنجش دانش اعضای هیئت‌علمی در دانشگاه ‏ها و موسسات آموزش عالی ایران

آنچه می‏تواند تصویر واقعی از بهره‏وری دانشگاه‏ها ارائه کند آگاهی از میزان دانش موجود و پیش‏بینی رشد دانش است. دانشگاه‏ها به دانشگران وابسته‏اند. بنابراین، آگاهی از میزان دانش آن‏ها از اهمیت ویژه‏ای برخوردار است. برای تعیین میزان رشد دانشگاه‏ها، درک عمیق از وضعیت سرمایه انسانی موضوعی حیاتی است. بنابراین، هدف تحقیق حاضر طراحی مدل سنجش دانش اعضای هیئت‏علمی تعریف شد. این تحقیق بنیادی است و از روش کتابخانه‏ای و پرسشنامه برای گردآوری داده‏ها استفاده شد. جامعه آماری اعضای هیئت‏علمی رشته مدیریت آموزشی و مدیریت منابع انسانی دانشگاه‏های دولتی به تعداد 137 نفر و حجم نمونه 101 نفر و روش نمونه‏گیری خوشه‏ای‏ چند‏مرحله‏ای بود. جهت تجزیه‏و‏تحلیل داده‏ها از تکنیک‏های دلفی‏فازی، تحلیل‏ عاملی اکتشافی، دیمتل، و مدل‏سازی معادلات ساختاری استفاده شد. در نهایت، 59 شاخص‏ موثر سنجش دانش اعضای هیئت‏علمی استخراج شد که به عوامل توانایی مدیریتی، توانایی علمی (بنیادی)، توانایی علمی (کاربردی)، مهارت در تعامل‏ و ‏ارتباطات، و مهارت تخصصی گروه‏بندی شدند. مدل مفهومی طراحی و پس از اصلاح برازش آن در حد مطلوب به دست آمد. نتایج نشان داد برتری عوامل به ترتیب عبارت‌اند از مهارت تخصصی، مهارت در تعامل و ارتباطات، توانایی مدیریتی، توانایی علمی‌ کاربردی، و توانایی علمی‌ بنیادی که مهارت تخصصی بالاترین تاثیرگذاری و توانایی علمی‌ بنیادی بالاترین تاثیرپذیری را دارد.

Designing a Knowledge Measurement Model for the Faculty Members in Iran’s Universities and Institutes of Higher Education

The awareness of current knowledge and the estimation of its future growth can provide a real picture of the efficiency of universities. Since universities depend on scientists, it is highly important to be aware of their knowledge level.  A deeper understanding of the human capital conditions is crucial in determining the rate of university growth. Accordingly, the present study set out to design a knowledge measurement model for the faculty members of the Iranian universities. This study was a fundamental research, and relied upon the library research and a questionnaire to collect data. Statistical population was comprised of 137 faculty members of the human resources major and education management major in the Iranian state universities . The statistical sample was made up of 101 faculty members, selected by the multistage cluster sampling. Data analysis was done using Fuzzy Delphi method, Exploratory Factor Analysis, Decision Making Trail and Evaluation (DEMATEL), and Structural Equation Modeling (SEM). Fifty nine factors were extracted for the measurement of the faculty members’ knowledge.  These were classified into 5 groups, including management ability, scientific ability (fundamental), scientific ability (practical), interaction and communication skills, and specialized skills. The conceptual model was then designed and – after modification – was confirmed to have a desirable fitness.  With regard to the effectiveness rank, the specialized skills were found to be at the top of the list, followed by interaction and communication skills, management ability, scientific ability (practical), and scientific ability (fundamental).