بررسی ارتباط بین خشکسالی هواشناسی و خشکسالی هیدروژئولوژیکی در یک منطقۀ خشک (مطالعۀ موردی: دشت ششده و قره‌بلاغ)

آب های زیرزمینی یکی از مهم ترین منابع تامین کنندۀ آب بخش کشاورزی دشت ششده و قره بلاغ می باشد ﻛﻪ در ﺳـال های اﺧﻴـﺮ، با افزایش بهره برداری بی رویه و شرایط خشکسالی، فشار جدی بر این منابع وارد شده است. در ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر بررسی خشکسالی هواشناسی و هیدروژئولوژیکی، به ترتیب از شاخص های spi و gri استفاده شده است. برای محاسبۀ شاخص spi، از آمار بارندگی 8 ایستگاه باران سنجی و سینوپتیک و همچنین برای محاسبۀ شاخص gri، از تراز سطح ایستابی 14 چاه پیزومتری با طول دورۀ آماری مشترک 21 سال، از سال 1372ـ1393 استفاده شد. ترسیم هیدروگراف واحد نشان می دهد سطح آب زیرزمینی در پایان دورۀ آماری نسبت به سال 1372، به میزان 97/36 متر افت داشته و ﻣﻴﺰان ﻣﺘﻮﺳﻂ اﻓﺖ ﺳﺎﻻﻧﻪ 76/1 متر است. تحلیل همبستگی پیرسون بین خشکسالی هواشناسی و هیدروژئولوژیکی با ضریب تعیین 49 درصد، در سطح اطمینان یک درصد نشان داد که خشکسالی هواشناسی با تاخیر زمانی بین 24 تا 48 ماهه بر روی منابع آب زیرزمینی داشته است. ﻧﺘﺎﻳﺞ پهنه بندی خشکسالی هیدروژئولوژیکی ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ در ابتدا شرایط ترسالی بر آبخوان حاکم بوده، اما از سال 1378 تا 1386، از ﺷﺪت دورهﻫﺎی ترسالی ﻛﺎﺳﺘﻪ شده و وضعیت آبخوان در حالت نرمال قرار دارد. از سال 13871388 تا پایان دورۀ آماری، شدت دوره های خشکسالی شدید اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ یابد تا اینکه از سال 1390 تا 1393، ﺧﺸﻜﺴـﺎلی ها در بیشتر مناطق آبخوان گسترده شده اند. ازاین رو، در چنین شرایط بحرانی، حفظ تعادل آبخوان امری ضروری به نظر می رسد.