مقایسۀ کارایی برخی مدلهای ارزیابی آسیب‌پذیری آبهای زیرزمینی به آلودگی در مناطق خشک (مطالعۀ موردی: دشت ابرکوه)

حفاظت از آب های زیرزمینی در مقابل آلودگی یک مقولۀ بسیار مهم است. نقشه های آسیب پذیری آب های زیرزمینی، ابزاری مفید برای حفاظت از سفره ها و ارزیابی پتانسیل آلودگی به منظور بهبود کیفیت آب باتوجه به تغییرات در عملیات کشاورزی و کاربری اراضی است. باتوجه به اینکه در استان یزد و به ویژه دشت ابرکوه، بخش عمده ای از مصارف شرب و کشاورزی از آب های زیرزمینی تامین می شود، جلوگیری از آلودگی و ثبات کیفی این منابع موضوع مهمی است. بر این اساس، حساسیت پذیری ذاتی آبخوان ابرکوه به آلودگی با استفاده از مدل های si، sintacs، gods، avi و drastic انجام شد. ابتدا اطلاعات مربوط به این مدل ها جمع آوری و پس از ورود به نرم افزار gis لایه های موردنیاز مدل ها تهیه شد. سپس با استفاده از تکنیک های همپوشانی و پس از اعمال ضرایب وزنی لازم بر هر لایه، نقشۀ نهایی آسیب پذیری منطقه تهیه شد. در مرحلۀ بعد، دقت مدل ها براساس ضریب تبیین حاصل از برازش خط بین مقادیر مشاهداتی نیترات و میزان پتانسیل آلودگی چاه های اندازه گیری موردارزیابی قرار گرفت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که رابطۀ معنی داری بین مقادیر نیترات و پتانسیل آلودگی حاصل از روش های si، sintacs، avi و gods وجود ندارد؛ اما رابطۀ معنی داری در سطح یک درصد آماری بین مقادیر نیترات و پتانسیل آلودگی حاصل از روش دراستیک وجود دارد. ازاین رو می توان این مدل را به عنوان مدل مناسب برای پهنه بندی پتانسیل آلودگی منطقه مطالعاتی معرفی کرد. درنهایت، آبخوان دشت ابرکوه براساس مدل دراستیک به سه کلاس طبقه بندی شد. طبقات آسیب پذیری حاصل از این مدل نشان داد که بخش عمدۀ منطقه در طبقۀ آسیب پذیری بدون خطر و خیلی کم قرار می گیرد.