تغییرات تنوع گونه‌ای و گروه‌های کارکردی در ارتباط با چرای دام در مراتع استپی ندوشن یزد

چرای دام یکی از عوامل مهم تاثیرگذار بر ساختار و پویایی اکوسیستم های مرتعی محسوب می شود. به همین دلیل، بررسی تاثیر چرا بر پوشش گیاهی لازم و ضروری است. در این پژوهش، از گروه های کارکردی پوشش گیاهی و مولفه های تنوع و غنای گونه ای به منظور پاسخ به چرای دام در شدت های مختلف چرایی استفاده شد. مطالعه در مراتع استپی ندوشن در استان یزد و به صورت ثبت درصد تاج پوشش گونه های گیاهی در سه شدت چرایی (سنگین، متوسط و سبک) صورت گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد تیره های کاسنی و پروانه آساها، اثر معنی داری به شدت چرای دام نشان داده، ولی در مقابل تیرۀ گندمیان پاسخ معنی داری به شدت چری دام نشان ندادند. علاوه بر این، برخی گروه های کارکردی نظیر یک ساله ها، ژئوفیت ها، کاموفیت ها، بوته ای ها و پهن برگان علفی به طور معنی داری از چرای سبک به چرای سنگین کاهش پیدا کردند، درحالی که درصد تاج پوشش چند ساله ها، تروفیت ها و همی کریپتوفیت ها افزایش نشان دادند. نتایج دیگر این تحقیق نشان داد از سمت چرای سبک به چرای سنگین شاهد کاهش گیاهان کم شونده و افزایش گیاهان زیاد شونده هستیم. همچنین مولفه های تنوع و غنای گونه ای پاسخ معنی داری نسبت به چرای دام نشان ندادند. در نهایت، نتایج این پژوهش نشان داده است که گروه های کارکردی پوشش گیاهی تا حدود زیادی تحت تاثیر چرای دام قرار گرفته و در راستای گرادیان چرایی تغییر می کنند، بنابراین از صفاتی که بیشترین تغییر را در شدت های مختلف چرای دام در منطقۀ مورد مطالعه داشته اند، می توان به عنوان شاخصی برای مدیریت مناسب تر مراتع مناطق خشک استفاده کرد.