مقایسۀ تاثیر دو روش ذخیرۀ نزولات بر تغییرات رطوبت خاک و فیتوماس گیاهان علفی در مراتع استپی (مطالعۀ موردی: مراتع درمیان- استان خراسان جنوبی)

یکی از روش‌های مهم احیای مراتع در مناطق خشک، افزایش رطوبت خاک از طریق اجرای پروژه‌های ذخیرۀ نزولات آسمانی است. به‌منظور مقایسۀ دو روش کنتورفارو و هلالی‌های آبگیر، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار نوع روش ذخیرۀ نزولات، عمق خاک و فصل نمونه‌برداری، هرکدام در سه تکرار اجرا و 60 نمونه خاک برداشت شد. نمونه‌ها بلافاصله پس از برداشت توزین، و سپس به آزمایشگاه خاک‌شناسی، منتقل و درصد رطوبت وزنی هرکدام محاسبه شد. به‌منظور اندازه‌گیری فیتوماس و مقایسۀ آن در تیمارهای مورد نظر، از روش پلات‌اندازی سیستماتیک تصادفی (به‌صورت ترانسکت‌گذاری و نمونه‌برداری در پلات‌های یک متر‌مربعی) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد به‌کارگیری هر دو روش هلالی آبگیر و کنتورفارو باعث افزایش ذخیرۀ رطوبت در خاک عمقی شده است. به‌طوری که میزان رطوبت خاک در عمق 20تا50 سانتی‌متری و در بهار و پاییز، در روش کنتورفارو به‌ترتیب 13.3%و66.2% و در روش هلالی آبگیر به‌ترتیب 115.9%و183% بیشتر از تیمار شاهد است. میزان فیتوماس اندازه‌گیری‌شده نیز در داخل هلالی آبگیر(g/m^-2 101.8) و داخل کنتورفارو(g/m48.23) با سه تیمار دیگر دارای اختلاف معنی دار(1%≤p) بودند. با توجه به نتایج حاصل، می‌توان پیشنهاد کرد ارگان‌های مسئول برای ذخیرۀ نزولات آسمانی، به‌جای استفاده از روش کنتورفارو از روش هلالی‌های آبگیر استفاده کنند.