مکان‌یابی مناطق برای ساخت نیروگاه‌های بادی به کمک روش تحلیل سلسله‌مراتبی فازی ‌(مطالعۀ موردی: دشت سیستان)

با توجه به پتانسیل قوی منطقۀ سیستان از نظر انرژی باد به عنوان یکی از منابع انرژی تجدیدپذیر، یافتن مکان بهینه برای استقرار تجهیزات و تاسیسات بهره برداری از انرژی باد ضروری است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین مکان مناسب برای احداث نیروگاه های بادی، با توجه به معیارها و زیر معیارهای آب وهوایی (سرعت باد و جهت باد)، جغرافیایی (ارتفاع و شیب)، اقتصادی اجتماعی (فاصله از مناطق مسکونی، فاصله از راه های ارتباطی و نزدیکی به شبکۀ انتقال نیرو) و زیست محیطی (فاصله از مناطق حفاظت شده و فاصله از آبراهه ها)، با بهره گیری از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی و سامانۀ اطلاعات جغرافیایی در منطقۀ سیستان انجام شد. برای این منظور، وزن هریک از معیارها و گزینه ها با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی تعیین شد. تحلیل فضایی و تلفیق لایه ها با استفاده از نرم افزار arcgis انجام و نقشۀ تناسب اراضی برای احداث نیروگاه بادی در چهار کلاس (عالی، خوب، متوسط و ضعیف) تهیه شد. بر اساس نتایج، 7130 کیلومتر مربع از کل مساحت منطقه مورد مطالعه (16207 کیلومترمربع) که در محدودۀ شهرستان های نیمروز و هامون قرار گرفته، به دلیل مسطح بودن، وزش بادهای مداوم و پرقدرت با جهت غالب شمالی و در نتیجه کسب امتیاز بالاتر از سایر معیارها، در مقایسه با سایر مناطق، برای ساخت نیروگاه بادی دارای تناسب عالی است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که استفادۀ تلفیقی از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی و سامانۀ اطلاعات جغرافیایی، به عنوان یک سیستم پشتیبان، می تواند با شناسایی مناطق دارای شایستگی بالاتر، علاوه بر فراهم آوردن امکان توسعۀ پایدار منطقه، موفقیت طرح های استفاده از انرژی های نوین را به همراه داشته باشد.