پایش و پیش‌بینی روند تغییرات کاربری اراضی با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای و زنجیرۀ مارکوف (مطالعۀ موردی: حوزۀ آبخیز سمل- استان بوشهر)

بررسی و مدل سازی تغییرات کاربری اراضی اطلاعات مفیدی به طراحان، برنامه ریزان و مدیران جهت برنامه ریزی مدیریت تغییرات کاربری اراضی، ارائه می دهد. هدف از این مطالعه، پیش بینی تغییرات کاربری اراضی حوزه آبخیز سمل در استان بوشهر با استفاده از سری تصاویر ماهواره های لندست (l5-tm-1992, l7-etm+-2002 and -l8-oli-2013) می باشد. بدین منظور ابتدا پیش پردازش و پردازش zwj;های لازم همانند تصحیح هندسی و اتمسفریک و همچنین ساخت شاخص گیاهی انجام شد. در منطقه سه کاربری عمده شامل مرتع، اراضی بایر و اراضی کشاورزی شناسایی شد. در این مطالعه برای طبقه بندی از روش حداکثر احتمال و برای تعیین تغییرات از روش مقایسه پس از طبقه بندی استفاده شد. همچنین برای پیش بینی کاربری اراضی سال 1402 از روش زنجیره مارکوف استفاده شد. نتایج نشان داد که تصاویر tm، +etm و oli به ترتیب با صحت کلی و ضریب کاپای 84/45، 99 و 98 درصد و 0/82، 0/98 و 0/97 طبقه بندی گردید. نتایج مربوط به ارزیابی دوره های واسنجی با استفاده از روش مقایسه پس از طبقه بندی نشان داد که دوره واسنجی 1392-1381 بالاترین صحت را جهت پیش بینی تغییرات کاربری اراضی سال 1402 داشت. نتایج تغییرات کاربری اراضی حاکی از آن بود که طی دوره 1392-1381، میزان کاهش مرتع و اراضی کشاورزی به ترتیب 2/19، 4/18 درصد بوده است. همچنین طی دوره مذکور اراضی فاقد پوشش گیاهی(اراضی بایر) 56/13 درصد افزایش یافت.در مجموع نتایج نشان داد اراضی مرتعی نسبت به سایر کاربری های موجود در منطقه دارای بیشترین پایداری و اراضی بایر دارای کمترین پایداری می باشد.