تاثیر سطوح مختلف نوکلئوتید خوراکی روی برخی شاخص‏های رشد و قابلیت هضم ظاهری استرلیاد (acipenser ruthenus linnaeus, 1758)

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر نوکلئوتید در جیره غذایی روی برخی شاخص‌های رشد و قابلیت هضم ظاهری تاسماهی استرلیاد (acipenser ruthenus) پرورشی طراحی و اجرا شد. بدین‌منظور ماهیان با میانگین وزن 1/23±95/33گرم و طول کل 0/51±30/00سانتی متر به‌صورت تصادفی در 5 تیمار با 3 تکرار تقسیم شدند، به‌طوری که 12 ماهی به‌صورت تصادفی در هر تانک 500 لیتری توزیع گردید. ماهیان در هر تیمار با جیره حاوی مکمل نوکلئوتید با مقادیر صفر، 1/5، 2/5، 3/5 و 5/0 گرم نوکلئوتید در کیلوگرم غذا برای 10 هفته تغذیه شدند. نتایج نشان داد درصد افزایش وزن ماهیان در تیمارهای 2/5، 3/5 و 5/0 گرم نوکلئوتید بر کیلوگرم جیره غذایی نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی‎داری داشته (0.05>p) و با 2/08±119/07درصد افزایش به بالاترین میزان خود در تیمار 5/0 گرم در کیلوگرم نوکلئوتید رسید (0.05>p). با این وجود، اختلاف معنی ‏داری در مقدار این فراسنجه در ماهیان تغذیه نموده با جیره حاوی 3/5 گرم بر کیلوگرم نوکلئوتید مشاهده نشد (0.05p) هرچند که اختلاف معنی‎داری با ماهیان تغذیه نموده با غذای حاوی 3/5 گرم بر کیلوگرم نوکلئوتید نشان نداد (0.05p). همچنین بیشترین مقدار قابلیت هضم ظاهری پروتئین جیره به میزان 0/24±90/94 درصد متعلق ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 5/0 گرم نوکلئوتید بر کیلوگرم جیره غذایی به‌دست آمد که اختلاف معنی‌داری با مقدار این فراسنجه در ماهیانی داشت که از جیره غذایی حاوی مقادیر کمتر از 2/5 گرم بر کیلوگرم نوکلوئوتید تغذیه نموده بودند (0.05>p). از لحاظ آماری اختلاف معنی‏دار در قابلیت هضم چربی بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد (0.05

effect of dietary nucleotides on some growth performance and apparent digestibility of sterlet sturgeon (acipenser ruthenus linnaeus, 1758)

the present study was performed to investigate the effect of dietary nucleotides on the growth and apparent digestibility of sterlet sturgeon, acipenser ruthenus. fish with an average body weight of 95.33±1.23g and total length of 0.30±0.5 cm were divided into 5 experimental groups with 3 replications, each containing 12 fish which were randomly distributed in tanks with 500 l working capacity. the fish were fed diets containing 0.0, 1.5, 2.5, 3.5, and 5.0 g kg-1 nucleotide. the experiment was conducted in a completely random design for 10 weeks. the results showed a significant increase in the weight gain percentage of fish in treatments of 2.5, 3.5, and 5.0 g kg-1 nucleotide than those in the control treatment (p<0.05), reaching the highest percentage of 119.07±19.97% in fish fed diet supplemented with 5.0 g kg-1 nucleotide (p<0.05). however, no significant difference was recorded in the values of this variable between fish-fed diets supplemented with more than 2.5 g kg-1 nucleotide (p>0.05). there was also a significant increase in the total length of fish fed diet supplemented with 5.0 g kg-1 nucleotide (25.5±0.8 %) compared to those fed the basal diet (17.76±0.73 %) (p<0.05), while no significant difference was found with those in fish fed diet supplemented with 3.5 g kg-1 nucleotide (p>0.05). the highest apparent digestibility of dry weight was 80.32±0.47% in fish fed a diet containing 5.0 g kg-1 nucleotide, while the lowest value was 73.24±0.45% in fish fed the basal diet (p<0.05). the highest apparent digestibility of protein was 90.94±0.24% in fish-fed a diet containing 5.0 g kg-1 nucleotide, which had a significant difference with that in fish fed a diet containing less than 2.5 g kg-1 nucleotide (p<0.05). however, no significant difference was observed in lipid apparent digestibility of fish between the experimental treatments (p>0.05). in general, findings of the present research indicated that dietary supplementation of nucleotide in the diet has a significant impact on the nutrient digestibility of sterlet sturgeon, with the best response obtained when fish fed a diet containing 3.5 g kg-1 nucleotide for ten weeks.