تعیین غلظت کشندگی میانی (lc50) نانو ذرات دی‌اکسید تیتانیوم سنتز شده با روش شیمیایی و زیستی در ماهی پلاتی تاکسیدو (xiphophorus maculatus)

افزایش استفاده از نانو مواد، منجر به رهاسازی این ذرات در محیط های آبی می شود که می توانند روی آبزیان اثراتی داشته باشند، بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی سمیت نانوذرات دی اکسید تیتانیوم تولید شده با روش شیمیایی و زیستی در ماهی پلاتی تاکسیدو (xiphophorus maculatus) انجام شد. ابتدا وضعیت بقاء و توان‌زیستی ماهی‌ها در شرایط مشابه با شرایط آزمایشات سمیت بررسی شد، سپس ماهیان پلاتی تاکسیدو برای تعیین غلظت کشندگی میانی نانوذرات در 12 تیمار (هرکدام با سه تکرار) شامل 6 تیمار حاوی غلظت های صفر، 80، 160، 320، 640 و 1280 میلی گرم در لیتر نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم تولیدشده به روش شیمیایی و 6 تیمار حاوی غلظت های صفر، 240، 480، 960، 1920و 3840 میلی گرم در لیتر نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم تولیدشده به روش زیستی در مخازن 60 لیتری به تعداد 15 ماهی در هر تیمار به مدت 96 ساعت مواجهه شدند و تلفات ماهیان در زمان های 24، 48، 72 و 96 ساعت ثبت شد. نتایج آزمایشات بقاء نشان داد که تا 96 ساعت پس از نگهداری ماهیان، هیچ گونه تلفاتی مشاهده نشد و مقدار بقاء %100 بوده است. با افزایش غلظت نانوذرات و افزایش زمان مواجهه درصد مرگ ‌و میر ماهیان افزایش یافت. غلظت کشندگی میانی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم تولید شده با روش شیمیایی و زیستی طی 96 ساعت مواجهه به ترتیب برابر با 255/49 و 720/76 میلی‌گرم در لیتر محاسبه شد. بر اساس نتایج این مطالعه نانوذرات تولید شده با روش شیمیایی نسبت به نانوذرات تولید شده با روش زیستی دارای سمیت بیشتری بودند.

determination of lethal concentration (lc50) of chemically and biologically synthesized titanium dioxide nanoparticles in xiphophorus maculatus

increasing the use of nanomaterials leads to the release of these particles in aquatic environments that can have effects on aquatic animals, therefore, the present study aimed to investigate the toxicity of titanium dioxide nanoparticles produced by the chemical and biological method on xiphophorus maculatus. first, the survival rate of fish under similar conditions to toxicity experiments were investigated  and then xiphophorus maculatus fish to determine the intermediate lethal concentration (lc50) of nanoparticles in 12 treatments (each with three replications) including 6 treatments containing concentrations of 0, 80, 160, 320, 640 and 1280 mg /l nanoparticles titanium oxide produced chemically and 6 treatments containing concentrations of 0, 240, 480, 960, 1920 and 3840 mg /l titanium dioxide produced biologically method in 60 liter tanks with 15 fish per treatment were exposed for 96 h and fish mortality were recorded at 24, 48, 72 and 96 h. survival tests showed that up to 96 hours after stocking fish, no mortality were observed and the survival rate was 100%. with increasing the concentration of nanoparticles and increasing the exposure time, the percentage of fish mortality increased. the intermediate lethal concentrations (lc50) of titanium dioxide nanoparticles produced by chemical and biological methods during 96 h of exposure were 255.49 and 720.76 mg/l, respectively. based on the results of the present study, chemically produced nanoparticles are more toxic than nanoparticles produced biologically method.