کشت میکسوتروف (arthrospira platensis) و مقایسه اثرات افزودن منابع کربنی مختلف به محیط کشت در تولید زیتوده و محتوای فیکوبیلی پروتئین ها

میکروجلبک اسپیرولینا (arthrospira platensis) حاوی متابولیت‌های ارزشمندی مانند پروتئین‌ها، ترکیبات آنتی‌اکسیدان، لیپیدها، ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌باشد و به عنوان غذای انسان، جانوران و نوعی غذا دارو مورد استفاده قرار میگیرد. ثابت شده است که تغییرات فیزیولوژیک در جلبک به شرایط محیطی در حین رشد بستگی دارد. مطالعه حاضر اثر افزودن منابع کربنی مختلف را بر تولید زی‌توده و محتوای ترکیبات درون سلولی با تمرکز بر تولید فیکوبیلی پروتئین‌ها سنجیده است و افزودن منبع کربن به محیط کشت بصورت روزانه (مشابه غذادهی روزانه) صورت گرفت تا همواره غلظت یکسانی از مواد کربنی در اختیار ارگانیسمها قرار داشته باشد. بدین منظور قند سدیم استات در سه غلظت 25، 50 و 75 میلی‌گرم بر لیتر و قند گلیسرول با غلظت‌های 5/0 و 1 سی سی به صورت روزانه به محیط کشت اضافه گردید. نتایج نشان داد که افزودن قند سدیم استات در هر مقدار می‌تواند جلبک را به سمت تولید زی‌توده بیشتر سوق دهد و اثر معناداری در افزایش تولید فیکوسیانین درون سلول جلبکی داشته باشد (p≤0.05). به این ترتیب همبستگی معنادار مثبتی بین مقادیر سدیم استات و تولید زی‌توده جلبکی و مقدار فیکوسیانین مشاهده گردید. قند گلیسرول اما بیشتر بصورت اثرگذاری بر تولید زیتوده عمل می‌کند و به‌نظر می‌رسد که تاثیر مثبتی در افزایش وزن زی‌توده دارد و تاثیر آن بر تولید رنگدانه‌های فیکوبیلی پروتئینی نیاز به مطالعه بیشتر دارد.