اثرات مصرف جداگانه پروبیوتیک و ترکیب با پربیوتیک جیره بر ساختار بافت‌شناسی روده و پارامترهای بیوشیمیایی خون بچه ماهی صبیتی (sparidentex hasta)

پرورش متراکم آبزیان و تولید تجاری نیاز به بهبود شرایط بهداشتی ماهی دارد و پروبیوتیک‌ها و پرییوتیک‌ها به‌عنوان گزینه مناسب جهت رسیدن به این هدف در نظر گرفته می‌شوند. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات جداگانه و ترکیبی پروبیوتیک با پربیوتیک جیره بر بافت‌شناسی روده و پارامترهای بیوشیمیایی خون بچه ماهی صبیتی (sparidentex hasta) است. برای این منظور تعداد 180 قطعه ماهی با میانگین وزنی 8/0±14/35 گرم از پژوهشکده آبزی‌پروری جنوب کشور تهیه شد. این مطالعه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار (15 قطعه ماهی به ازای هر تکرار) در داخل مخازن فایبرگلاس 300 لیتری انجام شد. بچه ماهیان به مدت 8 هفته با جیره های فاقد پروبیوتیک و پربیوتیک (گروه شاهد)، حاوی 106×1 cfuپروبیوتیک (lactobacillus plantarum) در هر گرم غذا (تیمار 1)، 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید + 106×1 cfuپروبیوتیک در هر گرم غذا ( تیمار 2 و 3) در حد سیری ظاهری تغذیه شدند. در پایان آزمایش نمونه‌های بافت روده و خون جمع آوری شدند. نتایج نشان داد که ترکیب پروبیوتیک و پربیوتیک جیره عملکرد ساختار بافتی روده ماهیان را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد (05/0p>). در پایان آزمایش فعالیت پارامترهای بیوشیمیایی خون (گلوکز، تری‌گلیسرید، کلسترول، hdl، ldl، vldl) اختلاف معنی‌داری بین گروه شاهد و سایر تیمارهای آزمایش نشان نداد (05/0p>). به‌طور کلی، این مطالعه نشان داد که افزودن ترکیب پروبیوتیک با پربیوتیک در مقادیر استفاده شده اثرات معنی‌داری بر بافت‌شناسی روده و پارامترهای بیوشیمیایی خون ماهی صبیتی ندارد. با این حال افزودن جداگانه پروبیوتیک افزایش طول ویلی را به دنبال داشت.