مطالعه اثر محرک ایمنی گیاهی (گروفیت) بر برخی شاخص‌های رشد، بقا و ایمنی غیر اختصاصی ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان (oncorhynchus mykiss)

بهبود کارایی سیستم ایمنی ماهی یکی از روش­های مهم پیشگیری و تحریک رشد می­باشد. در بین محرک­های ایمنی، انواع طبیعی به­ویژه محرک‌های گیاهی، به علت آسیب کمتر به ماهی و محیط زیست اخیراً بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. در این مطالعه اثرات تحریک رشد و ایمنی گروفیت، به عنوان محرک ایمنی گیاهی در ماهی قزل­آلای­رنگین­کمان با میانگین وزن 36/3±79/15گرم به مدت 60 روز مورد بررسی قرار گرفت. پس از 2 هفته سازگاری مقادیر 5/0، 1 و 5/1 گرم به ازای کیلوگرم غذا پودر گروفیت به غذای ماهیان افزوده و به عنوان شاهد از جیره غذایی فاقد گروفیت استفاده گردید. بیومتری هر 10 روز یک­بار و تلفات به صورت روزانه ثبت و شاخص­های رشد و بقاء بین گروه­های مختلف مقایسه شد. به‌منظور اندازه­گیری میزان لایزوزیم، بافت­های کبد، طحال و کلیه ماهی‌ها جدا گردید و پس از هموژن کردن و با استفاده از روش کدورت سنجی، میزان لایزوزیم تعیین شد. نتایج نشان داد افزودن گروفیت به جیره غذایی در هیچ­کدام از شاخص­های رشد تغییر معنی‌داری ایجاد نکرد (05/0p>). در تمامی گروه­هایی که به همراه غذا گروفیت را دریافت نموده بودند میزان لایزوزیم در بافت‌های مختلف در سطح بالاتری نسبت به گروه کنترل قرار داشت اما این اختلاف تنها در میزان لایزوزیم موجود در بافت کلیه تیمارهای سه و چهار نسبت به گروه کنترل و تیمار دو دارای تفاوت معنی‌داری بود(05/0p<). بر اساس نتایج، امکان افزودن گروفیت به‌عنوان یک محرک ایمنی به جیره غذایی قزل‌آلای رنگین کمان وجود دارد اما مطالعات تکمیلی به‌منظور اظهار نظر قطعی در این زمینه پیشنهاد می‌گردد.