تاثیر ریزپلاستیک ها بر شاخص های خون شناسی و بیوشیمیایی در آبزیان

سالانه تقریباً 10 درصد از محصولات پلاستیکی به صورت نخاله های پلاستیکی وارد محیط می شود. این پسماندهای پلاستیکی معمولاً تحت فرایندهای فیزیکی، شیمیایی و اشعه ماوراء بنفش به قطعات کوچک تر شکسته می شود و در نهایت از طریق رواناب های سطحی وارد اکوسیستم های آبی می شوند. بنابراین در سال های اخیر، انباشت زباله های پلاستیکی در اکوسیستم های آبی به یک معضل زیست محیطی جهانی تبدیل شده است. ریزپلاستیک ها و نانوپلاستیک ها ممکن است از مسیر خوراکی و یا از مسیر آب زا وارد بدن آبزیان شوند. ریزپلاستیک ها (mps) ممکن است از طریق سیستم گوارشی یا آبشش جذب و سپس وارد سیستم گردش خون شوند و در همه بخش های بدن توزیع شوند. بنابراین قرار گرفتن در معرض ریزپلاستیک ها ممکن است منجر به بروز اختلال در هموستازی بیوشیمیایی و تجمع زیستی شود. از آن جایی که، پارامترهای خون شناسی و بیوشیمیایی آبزیان شاخص مناسبی برای ارزیابی سلامت آبزیان در مطالعات سم شناسی محیطی محسوب می شوند. از این رو مطالعه حاضر با هدف مرور مکانیسم انتقال ریزپلاستیک ها به بدن آبزیان، قابلیت تجمع زیستی و بررسی تغییر در پارامترهای خون شناسی و بیوشیمیایی انجام شد.