مقایسه تاثیرخوراکی جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا (gracilaria corticata) و مخمر ساکارومایسیس سروزیه (saccharomyces cervesia) بر شاخص‌های ایمنی میگوی پاسفید غربی (litopenaeus vannamei)

در این مطالعه به میگوهای وانامی جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا (gracilaria corticata) و مخمر ساکارومایسیس سروزیه (saccharomyces cervesia) به صورت خواکی داده شد و سپس تغییر شاخص هایی ایمنی میگو بررسی شدند. بدین منظور 1800 قطعه میگوی 5 گرمی را انتخاب و پس از سازگاری در 9 مخزن 10 تنی ذخیره‌سازی شدند. به یک گروه از جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا به میزان 1500 میلی‌گرم در کیلوگرم غذا داده شد و به گروه دیگر مخمر ساکارومایسیس سروزیه به میزان یک گرم در یک کیلوگرم غذا به مدت 25 روز استفاده شد. روزهای 1، 3، 9، 18 و 25 از همولنف میگوها نمونه‌برداری شد. شاخص‌های ایمنی شامل هموسیت کل‏، پروتئین کل، آنزیم پراکسیداز‏، آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز و آنزیم فنول اکسیداز این دو گروه با گروه شاهد مقایسه شدند. نتایج نشان داد هر دو تیمار شاخص های ایمنی نسبت به گروه شاهد نسبت به گروه شاهد افزایش معنی‌داری نشان داد (05/0p<). همچنین شاخص های ایمنی در تیمار یک افزایش معنی‌داری نسبت به تیمار مخمر نشان داد (05/0p<).