آمیخته گری در ماهیان، دلایل، کاربردها و روش های شناسایی

آمیخته گری یکی از روش های کاربردی اصلاح نژاد در آبزیان است و هدف از آن در صنعت آبزی پروری، بهبود عملکرد آبزیان آمیخته در مقایسه با والدین خود تحت شرایط خاص محیطی است. بهبود عملکرد تولید در صفات مختلف کاملاً تصادفی است که به دلیل بروز همکاری آللی در آمیخته ها ممکن است به صورت برتری آمیخته یا هتروزیس بروز نماید. تاکنون، آمیخته های متعددی از ماهیان به صورت طبیعی و یا با دخالت مستقیم بشر به طور مصنوعی تولید شده اند. آمیخته ها بخش قابل توجهی از تولید برخی از گونه ها در برخی از کشورها را تشکیل می دهند. به منظور بهبود یافتن بقا و تکامل پایدار در فرزندان آمیخته از فرآیند تری-پلوییدسازی در کنار آمیخته گری استفاده می شود. نتایج آمیخته گری می تواند متغیر باشد و به ساختار ژنتیکی والدین (جنسیت) بستگی دارد. نکته کلیدی در این روش اصلاح نژادی، اثبات ماهیت آمیخته نتاج است. به منظور بررسی ماهیت واقعی نتاج حاصل از آمیخته گری می توان از روش های مختلفی استفاده نمود، که از بین آن ها روش مولکولی به دلیل بررسی صحت آمیخته گری در مراحل آغازین لاروی و یا حتی پس از خروج لارو از تخم، دقت، صحت بالا و سرعت مناسب از ابزارهای بسیار کارآمد محسوب می-شود. در این نوشتار به بررسی آمیخته های تولیدی در گروه های مختلف ماهیان خوراکی و زینتی با تاکید بر گونه های مهم در ایران خواهیم پرداخت.