بررسی تاثیر سطوح مختلف سختی و نسبت‌های مختلف کلسیم و منیزیم آب بر تخم گشایی و کیفیت ناپلی (atremia franciscana)

آرتمیا به عنوان مهمترین غذای زنده در دوره‌‌های مختلف لاروی در بسیاری از آبزیان شناخته می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف سختی (200، 500 و 1000 میلی‌‌گرم در لیتر) و نسبت‌های مختلف کلسیم به منیزیم (100:0، 80:20، 50:50، 20:80 و 0:100 درصد)‌ بر درصد تخم‌گشایی، طول کل و میزان مرگ و میر a. franciscana انجام شد. نتایج اثرات سطوح مختلف سختی و نسبت‌های مختلف کلسیم و منیزیم بر روی عملکرد سیست a. franciscana به طور معنی داری (05/0≥p) نشان داد که افزایش میزان سطح سختی، باعث کاهش میانگین درصد تخم‌گشایی سیست‌ها شده است به گونه‌ای که در تیمار 1000 میلی‌گرم در لیتر به طور معنی داری کمترین میانگین میزان تفریخ 7±31 مشاهده شد. همچنین بهترین نسبت میزان کلسیم به منیزیم، نسبت برابر 50:50 تعیین شد. از سویی نتایج تاثیر سطوح سختی و نسبت‌های کلسیم و منیزیم بر روی درصد مرگ و میر a. franciscana نشان داد که با افزایش میزان سختی، تلفات افزایش یافته ولی نسبت‌‌های کلسیم و منیزیم تاثیری در میزان مرگ و میر نداشته است. براساس نتایج در نسبت برابر کلسیم به منیزیم در سختی 500 میلی‌گرم در لیتر بیشترین میزان تخم گشایی 35/2±33/73 درصد حاصل شد. همچنین افزایش میزان سختی سبب کاهش اندازه طول کل ناپلی حاصل از تخم گشایی و افزایش میزان مرگ و میر شد. نتایج نشان داد که بهترین نسبت کلسیم و منیزیم برای تفریخ سیست گونه آرتمیا a. franciscana نسبت مساوی کلسیم به منیزیم 50:50 می باشد و هرچه نسبت کلسیم و منیزیم تغییر کند، از میزان تفریخ در تمام سطوح سختی کاسته و بر میزان تلفات افزوده می‌شود.