جداسازی و بررسی برخی خصوصیات محرک رشدی باکتری‌های متحمل به نمک مولد پلیمر از خاک‌های شور

گسترش شوری چالش بزرگی در بیشتر خاک‌های زراعی مناطق خشک و نیمه‌خشک می‌باشد. اخیراٌ استفاده از روش‌های زیستی همانند استفاده از ریزجانداران خاکزی به منظور کاهش اثرات زیان‌بار شوری بر گیاهان، اهمیت زیادی پیدا کرده است. در این مطالعه سعی شده است باکتری‌های متحمل به نمک از خاک‌های شور جداسازی گردند و خصوصیات محرک رشدی آنها همانند توانایی تولید اکسین، سیدروفور، سیانیدهیدروژن، مقاومت به خشکی و آزادسازی فسفر و پتاسیم از منبع نامحلول معدنی، بررسی شود. از بین 20 جدایه متحمل به نمک مولد پلیمر، بر اساس آزمون خاصیت محرک رشد گیاه، در نهایت دو جدایه شماره 17 و 5 به‌عنوان جدایه برتر انتخاب شدند. نتایج نشان داد که میانگین مقدار پلیمر از 0.8 تا 4.2 گرم بر لیتر متغیر بود و بیشترین آن در جدایه 17 به دست آمد. اکثر جدایه‌ها قادر به تولید هاله نارنجی در محیط cas-agar بودند که بیشترین مقدار سیدروفور در جدایه 5 با نسبت قطر هاله به کلنی برابر با دو مشاهده شد. بیشترین میزان تولید اکسین در جدایه شماره 17 با مقدار 8.14 میلی‌گرم بر لیتر مشاهده شد. همچنین این جدایه بالاترین توانایی آزادسازی پتاسیم معدنی با مقدار 12.2 و 18.62 میلی‌گرم بر لیتر به‌ترتیب در حضور و عدم حضور نمک داشت. اغلب جدایه‌ها مقاومت به خشکی در سطح 2 و 5 بار از خود نشان دادند. بیشترین مقاومت به خشکی در سطح 15بار در جدایه شماره 17 و 5 به‌ترتیب با 55.6 و 53.2 درصد کاهش رشد نسبت به محیط بدون تنش مشاهده شد. آزمایش‌های تعیین ترادف ژنی srrna16 نشان داد که جدایه 17 به میزان 99.4 درصد با سویهdsm13 bacillus licheniformis و جدایه 5 به میزان99.57 درصد با سویه bacillus megaterium nbrc 15308 قرابت فیلوژنی دارند.