تاثیر گوگرد عنصری و باکتری تیوباسیلوس بر برخی از ویژگی های شیمیایی خاک و جذب عناصر غذایی توسط گیاه ذرت (zea mays l.)

پایین بودن قابلیت دسترسی به عناصر غذایی در خاک های آهکی یکی از مهمترین عوامل بروز کمبود آنها در گیاهان می باشد. لذا ارائه راهکارهای مدیریتی با هدف افزایش قابلیت دسترسی به عناصر غذایی توسط گیاهان ضروری می باشد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر گوگرد عنصری همراه با باکتری تیوباسیلوس بر برخی از ویژگی های شیمیایی خاک ( ph ، هدایت الکتریکی، فسفر، گوگرد، روی و آهن قابل7/4) برنامه ریزی شد. برای این منظور آزمایشی شامل چهار تیمار مصرف گوگرد عنصری (صفر، 500،250 ، و 1000 کیلوگرم در هکتار) همراه با باکتری تیوباسیلوس، در سه تکرار و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، در چهار مزرعه با مقدار گوگرد 7،13، 18و27 میلی گرم در کیلوگرم خاک)، در مناطق مختلف استان کرمانشاه(چغا نرگس، ایستگاه ،79 ، قابل جذب متفاوت تحقیقاتی ماهیدشت، نجف آباد و قمشه) و در سال زراعی 1394-95 ، اجرا شد. نمونه برداری از خاک در دو مرحله از رشد ذرت )شش تا هفت برگی و قبل از ظهور گل های نر( و پس از برداشت آن انجام شد. نتایج نشان داد که در تمام خاک های مورد آزمایش، تاثیر مقادیر مختلف گوگرد عنصری همراه با باکتری تیوباسیلوس بر کاهش ph خاک، افزایش هدایت الکتریکی، فسفر، گوگرد، آهن و روی قابل استفاده خاک در مرحله شش تا هفت برگی، قبل از ظهور گلهای نر و پس از برداشت ذرت در مقایسه با تیمار شاهد در مزارع چغانرگس، ایستگاه تحقیقاتی ماهیدشت اختلاف معنی داری در سطح یک درصد(p<0.01)در نجفآباد و قمشه در سطح پنج درصد (p<0/05)وجود داشت. کمترین مقدار ph خاک و بیشترین مقدار هدایت الکتریکی، فسفر، گوگرد، آهن و روی قابل استفاده در تمام مزارع آزمایشی در مرحله قبل از ظهور گلهای نر و با مصرف 1000 کیلوگرم گوگرد عنصری در هکتار مشاهده شد. به طوریکه ph خاک چغانرگس، ایستگاه تحقیقاتی ماهیدشت، نجف آباد و قمشه به ترتیب 0/62 و 0/24 ،0/33 ،0/60 نسبت به شاهد کاهش یافت. هدایت الکتریکی نیز 0/70و 0/69 ،0/91 ،1/01 به ترتیب 62 ،2/51 ،2/ 2 و روی قابل استفاده 0/51،0/58، 0/34،0/18 آهن فسفر میلی گرم در کیلوگرم خاک نسبت به شاهد به ترتیب در خاک های مذکور افزایش یافت. پس از برداشت محصول، به علت کاهش مقدار اکسیداسیون گوگرد و ظرفیت بافری، ph خاک و عناصر غذایی به طور تدریجی به مقدار اولیه نزدیک شدند. همچنین با مصرف گوگرد عنصری مقدار جذب عناصر غذایی (نیتروژن، فسفر، گوگرد، آهن و روی) به طور معنی داری در دانه ذرت در هر چهار مزرعه افزایش یافت و بیشترین مقدار جذب این عناصر با مصرف1000 کیلوگرم گوگرد عنصری در هکتار همراه با باکتری تیوباسیلوس بود.