اثرات استفاده از برخی به‌سازهای آلی و گچ در یک خاک شور و سدیمی

اصلاح خاک‌های شور و سدیمی معمولاً از طریق آبشویی نمک اضافی و به روش‌های شیمیایی، فیزیکی و زیستی و همچنین با استفاده از به‌سازهای معدنی و آلی انجام می‌شود. آزمایش انکوباسیون با استفاده از ستون‌هایی از جنس پلی اتیلن جهت بررسی اثر کاربرد 4 به‌ساز آلی و معدنی در یک خاک شور و سدیمی (sar=33, ec= 18.7 ds.m-1). انجام شد. تیمارها شامل؛ کود سبز، کود دامی، بقایای گیاهی، گچ و شاهد بودند. جهت آبیاری ستون‌ها از آب منطقه مورد مطالعه با ds.m^-1 2/19=ec استفاده شد. تغییرات برخی از شاخص‌های شوری و سدیمی و غلظت عناصر در نمونه‌های خاک ستون‌ها در فواصل 40، 80، 120 و 160 روز در عمق‌های 100، 2010 و 3020 سانتی‌متر اندازه‌گیری و مقایسه گردید. نتایج نشان داد که تیمارهای آلی به ویژه کود سبز در مقایسه با شاهد در طی دوره ماند ph خاک را به‌طور معنی‌داری (p<0.01) کاهش دادند. کاربرد همه به‌سازها ec خاک را در مقایسه با شاهد به‌طور معنی‌داری (p<0.01) افزایش دادند. بیشترین مقدار ec در تیمار کود سبز و بعد از آن به‌ترتیب در گچ، بقایای گیاهی و کود دامی مشاهده شد. گچ و کود سبز در مقایسه با شاهد sar خاک را به‌طور معنی‌داری (p<0.01) کاهش دادند که گچ موثرترین تیمار بود. کاربردکود دامی تغییری در sar خاک نشان نداد ولی بقایای گیاهی نسبت به شاهد sar را به‌طور معنی‌داری افزایش داد. در تیمار گچ و کود سبز، غلظت کلسیم و منیزیم در محلول خاک به طور معنی‌داری (p<0.01) افزایش مشاهده شد.