اثر تغییرات تنش کولمب ناشی از زمین‌لرزه 31 اوت 1968 دشت بیاض در چکانش رخدادهای آتی

مدل تنش کولمب بر اساس محاسبه آستانه شروع لغزش در سطوح گسلی تحت تنش با فرمول معیار گسیختگی کولمب و محاسبه تنش حاصل از جنبش بلوک‎ها‎ی دو سوی یک گسیختگی سرچشمه بنا شده است. دستاوردهای این مدل برهم‌کنش زمین‌لرزه‌ها‎ و پراکندگی مکانی پس‌لرزه‌ها‎ را در بر می‌گیرد و با احتمالات زمین‌لرزه‌ای و تغییرات نرخ لرزه‌خیزی همخوانی زیادی دارد. پهنه گسلی دشت بیاض در شمال بلوک لوت، به‌عنوان یک منطقه فعال زمین‎ساختی در شرق ایران شناخته شده است. بررسی تغییرات تنش کولمب نشان می‎دهد که زمین‌لرزه اصلی دشت بیاض در سال 1968 بخش‎ها‎یی از گسل رانده فردوس (زمین‌لرزه 1968 فردوس) و شرق گسل راستالغز چپ‌بر دشت بیاض شرقی(زمین‌لرزه 1979 کولی- بنیاباد) را برانگیخته است اما بر روی گسل آوش (زلزله 1976 وندیک) با افت تنش و باربرداری همراه بوده است. شواهد زمین‎ریخت‎شناسی از جمله جابه‌جایی قنات‌ها، تپه‎ها‎ی باستانی تخریب شده، جابه‌جایی آبراهه‎ها‎ و افراز‎ها‎ی فرسایش‌یافته نشان‌دهنده‌ی تجدید فعالیت این گسل در طی تاریخ می‎باشند. به نظر می‎رسد که علاوه بر امتداد گسل دشت بیاض که طی زمین‌لرزه‎ها‎ی 1968 فردوس و 1979 کولی- بنیاباد فعال شده‌اند، بخش‎ها‎ی جنوبی گسل دشت بیاض به سمت قائنات نیز از مناطق پر خطر در آینده باشد.