ارائه‌ی روابط جدید ظرفیت میرایی هیسترزیس قاب‌های خمشی فولادی در سطح عملکرد ایمنی جانی مورد نیاز روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان

هدف اصلی این مقاله، ارائه‌ی رابطه‌ی مناسبی برای محاسبه‌ی نسبت میرایی هیسترزیس برای قاب های خمشی فولادی و مقایسه‌ی آن با رابطه‌ی ارائه شده در روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان است. نکته‌ی کلیدی در روش طراحی مستقیم بر اساس تغییر مکان، مدل کردن میرایی هیسترزیس به‌وسیله‌ی نسبت میرایی ویسکوز معادل (evd) 1 با استفاده از روابط و فرمول های مبتنی بر شکل پذیری می باشد. خطا در برآورد میرایی ویسکوز معادل می تواند به خطا در محاسبه‌ی نیروها و برش پایه در این روش منجر شود. در این مطالعه برای به دست آوردن این نسبت، مدل‌های مختلف قاب های خمشی فولادی با بهره‌گیری از تحلیل های متنوعی مورد مطالعه قرار گرفته است. 30 مدل‌ قاب خمشی، با تعداد طبقات 3، 6، 9، 12 و 15، به دو شکل 3 دهانه و 6 دهانه، و تحلیل‌ها شامل: تحلیل استاتیکی غیرخطی، تحلیل دینامیکی غیرخطی با استفاده از هفت شتاب نگاشت ساختگی، تحلیل تاریخچه زمانی دینامیکی بر اساس دو پروتکل رکورد سینوسی یکنواخت، یکی مبتنی بر زمان تناوب اولیه و دیگری مبتنی بر زمان تناوب در سطح عملکرد ایمنی جانی و در نهایت تحلیل بار افزون رفت و برگشتی با استفاده از پروتکل جابه‌جایی سینوسی فزاینده انجام شده است. استنتاج حاصل از محاسبات نسبت میرایی در سطح عملکرد ایمنی جانی بر اساس روابط یاکوبسن و جنینگز، مقادیر حاصل از روابط میرایی معادل در دستورالعمل fema 440 و نیز مدل‌سازی سازه‌ی یک درجه آزاد، اختلافاتی را با فرمول تجربی پیشنهاد شده در پیش‌نویس دستورالعمل dbd2012 نشان می‌دهد. لذا، در محدوده‌ی شکلپذیری سازههای مورد مطالعه، به جای فرم رابطه‌ی موجود برای محاسبه‌ی نسبت میرایی هیسترزیس، از فرم رابطه‌ی نمایی استفاده شد که با نتایج به دست آمده هماهنگتر است. در انتها نیز با برقراری ارتباط بین زمان تناوب اولیه و معادل سازه، رابطهی جدیدی برای محاسبه‌ی نسبت میرایی هیسترزیس مبتنی بر نسبت زمان تناوب معادل به زمان تناوب اولیه در سازه‌های قاب خمشی فولادی پیشنهاد گردیده است.