تخمین احتمال گسیختگی قطعه‌ی شمال غربی گسل شمال تبریز، با لحاظ کردن عدم قطعیت‌های موجود

در این مقاله برآورد خطر گسیختگی و وقوع زلزله در قطعه ی شمال غربی گسل شمال تبریز، با استفاده از روش های آماری رایج انجام گرفته است که عدم قطعیت در داده ها و پارامترها را به حساب می‌آورد. شمال غرب ایران را با سطح بالایی از لرزه خیزی می شناسند که گسل شمال تبریز، مهم ترین منبع لرزه زا در آن به حساب می آید. این گسل امتدادلغز راستگرد، زلزله های مخرب بسیار بزرگی از جمله زلزله 1780 میلادی (7/4ms) را تجربه کرده که محدوده ی قطعه ی شمال غربی آن را به طول حداقل 60 کیلومتر گسیخته است. برای برآورد احتمال بازگشت زلزله های قوی (زلزله هایی با بزرگای بیش از 7) از داده های به‌دست‌آمده از مطالعات دیرینه لرزه شناسی و تاریخی استفاده شده و برای توصیف دوره -های بازگشت زلزله، توزیع ویبل به‌عنوان یک مدل وابسته به زمان و توزیع نمایی، نماینده ی مدل‌های مستقل از زمان، انتخاب گردیده اند. احتمال گسیختگی برای سال های آتی با لحاظ‌کردن عدم قطعیت در داده ها (تاریخ های گسیختگی، نرخ لغزش و متوسط جابه جایی یک زلزله) و پارامترهای مدل‌های زمان بازگشت (نرخ لرزه خیزی)، تخمین زده شده است. همچنین تاثیر نوع توزیع پیشین مفروض برای داده ی تاریخ های گسیختگی نیز مورد بررسی قرار گرفت که برای هر دو مدل توصیف دوره بازگشت اثر چندانی بر نتایج نداشت. به‌علاوه تاثیر کاهش عدم قطعیت در داده ی نرخ لغزش روی نتایج احتمالات برای این دو توزیع نیز بررسی شد که نتیجه ی آن تغییر حدود 40 درصدی در مقادیر احتمالات برای توزیع نمایی و 80 درصدی برای مدل ویبل بود.