بررسی سازوکار روندهای شمال باختری در بخش کوهپایه‌ای شهر تهران و تاثیر آنها در مورفولوژی سازندهای آبرفتی

برآورد خطر زمین‌لرزه با آگاهی از سازوکار، فعالیت و روندهای گسلی گره خورده است. با رشد سریع شهر تهران که جمعیت قابل‌ملاحظه‌ای را در خود جای داده، انجام مطالعات نوینی لازم است که در برگیرنده همه روندهای گسلی فعال ممکن باشد. روندهای گسلی خاوری – باختری به دلیل عوارض به‌جای مانده از آنها به‌راحتی بر روی عکس‌های هوایی (1955) قابل شناسایی هستند. در این پژوهش، روندهای گسلی با راستای شمال باختری به‌عنوان یک چشمه‌ی گسلی احتمالی در هنگام یک رویداد لرزه‌ای بررسی شده‌اند. اندازه‌گیری 56 صفحه گسلی در 13 رخنمون نشان دادند که شاخص‌های مورفولوژیکی روندهای شمال باختری در نهشته‌های یخچالی (پلایستوسن میانی) نهشته‌های پلایستوسن جوان با درازاهای میان 2/6 تا 6/5 کیلومتر با آرایش پله‌ای، قابل‌پیگیری هستند. سازوکار فشاری این روندها با جهت تنش شمال خاوری (جهت تنش عهد حاضر) همخوان است. روندهای یاد شده، گسله‌هایی قدیمی هستند که در زمان پلایستوسن پیشین به‌صورت کششی کارسازی کرده‌اند.