بررسی عددی مخاطرات گسلش سطحی معکوس بر ساختمان ها

خرابی های به‌جامانده از زلزله‌های سال 1999 ترکیه و تایوان علاقه مندی به بررسی رفتار ساختمان ها در برخورد با گسیختگی سطحی ناشی از گسل ها را بیشتر نمود. در این خصوص تحقیقات زیادی برای پی بردن به وضعیت اندرکنش موجود بین گسیختگی گسل و پی های سطحی انجام شد؛ هم ‌اکنون در ایران و بسیاری از کشورهای دنیا ساختمان های ساخته شده و یا در حال ساختی هستند که احتمال برخورد گسیختگی ناشی از گسل ها با آنها با توجه به وجود عدم قطعیت ها در رخنمون محل دقیق گسلش سطحی وجود دارد. از این‌رو با بررسی هر چه بیشتر خطرات ناشی از گسلش در اندرکنش با پی های سطحی می توان به ساخت‌وساز بر روی یا مجاور گسل ها کمک نمود و ابهامات موجود در این زمینه را تا حد زیادی مرتفع نمود. در تحقیق حاضر با توجه به محدودیت‌هایی که آیین نامه های لرزه‌ای جهت ساخت‌وساز در پهنه های گسلی در نظر گرفته اند و ارزیابی شواهد میدانی موجود از زلزله های گذشته به بررسی عددی مخاطرات گسلش سطحی معکوس بر ساختمان‌ها پرداخته می‌شود. با توجه به شواهد میدانی برداشت شده در زلزله‌های گذشته، موقعیت قرارگیری ساختمان ها و بار سازه از نقش ویژه ای در ایجاد خسارت در سازه ها هنگام وقوع گسلش سطحی برخوردار است که در تحقیق حاضر، مورد بررسی قرار گرفته‌ است. نتایج مطالعات حاضر نشان می دهد که محدودیت های آیین نامه ای از قبیل فاصله مجاز جهت ساخت و ساز در پهنه های گسلی فعال، الزاماً منجر به حصول ساخت و سازی ایمن نمی‌گردد.