مروری بر مواد با قابلیت جذب و ذخیره‌سازی هیدروژن

تلاش‌های فراوانی در زمینه استفاده از انرژی‌های نو و تجدیدپذیر برای جایگزینی با سوخت فسیلی و تامین انرژی مورد نیاز بشر به صورت پاک تا به امروز صورت گرفته است. یکی از جذاب‌ترین گزینه‌ها که در سال‌های اخیر توجه بسیار از پژوهشگران را به خود جلب کرده، یکی از فراوان‌ترین عنصر روی زمین، هیدروژن است. برای استفاده از هیدروژن به عنوان منبع انرژی دو نکته بسیار حائز اهمیت است، اولی مسئله تولید هیدروژن و دومی ذخیره‌سازی هیدروژن. در مقاله پیش‌رو به بررسی مواد جاذب جهت ذخیره‌سازی هیدروژن پرداخته شده است. هیدریدهای فلزی، مواد پایه نیتروژنی، مواد پایه منیزیمی و مواد پایه کربنی چهار گروه عمده جهت ذخیره‌سازی هیدروژن هستند که توجه‌های بسیاری را به خود جلب کرده‌اند. راندمان فارادیک پارامتری است که میزان هیدروژن ذخیره شده را به صورت تئوری بیان می‌‌کند. براساس مطالعات انجام شده، به لحاظ سینتیکی چگالی جریان بالا، ولتاژ پایین و نرخ جریان دشارژ بالا قابلیت ذخیره هیدروژن را در مواد پایه کربنی و علی‌الخصوص نانولوله‌های کربنی افزایش می‌دهد. افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی هیدروژن می‌تواند امکان دسترسی به یک سوخت پاک را برای همه مصارف انرژی فراهم کند.