مروری بر مسیر دستیابی به سیستم انرژی 100% تجدیدپذیر تا سال 2050 – مطالعه موردی ایران و پاکستان

هدف از این مقاله مروری بررسی و مقایسه چگونگی انتقال سیستم انرژی دو کشور ایران و پاکستان به سمت یک سیستم انرژی 100% تجدیدپذیر تا سال 2050 است. ایران و پاکستان در همسایگی هم قرار دارند و منبع عمده تامین انرژی در هر دو کشور، سوخت‌های فسیلی است. اما ایران عمده‌ترین منابع فسیلی را در اختیار دارد، در حالی که پاکستان وارد کننده سوخت های فسیلی است. بنابراین در این مقاله با مرور مقالات انجام شده بر روی طراحی یک مدل انرژی 100% تجدیدپذیر برای ایران و پاکستان، سعی شده است تا مسیر انتقال انرژی در این دو کشور بررسی و مقایسه شود. برای شبیه‌سازی یک سیستم انرژی 100% تجدیدپذیر از یک مدل تقریبی ساعت به ساعت از سال 2015 تا سال 2050 استفاده شده است، که شامل بخش‌های تقاضای برق، شیرین کردن آب دریا و تولید گاز صنعتی سنتزی بدون انرژی است. براورد هزینه برق تولیدی نشان میدهد که منابع تجدیدپذیر بهترین کارایی و کمترین هزینه را در میان تمام گزینه‌ها برای دستیابی به یک سیستم انرژی با نشر گازهای گلخانه‌ای صفر دارا هستند. تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که انجام این انتقال از منظر فنی و اقتصادی شدنی است و دستیابی به آن در یک روش مقرون به صرفه امکان‌پذیر است.