کاهش شروع سرد در رایانش بی‌خدمت‌گزار با بهبود الگوریتم زمان‌بندی و مدیریت منابع

رایانش بی‌خدمت‌گذار، یک روش تامین منابع موردنیاز برای نیازهای پردازشی است. بر خلاف آنچه از اسم این روش برمی‌آید، در این روش از خدمت‌گذار استفاده می‌شود، اما اصطلاح بی‌خدمت‌گذار به این دلیل به این نوع پردازش داده می‌شود که هزینۀ استفاده از آن با توجه به میزان استفاده واقعی از خدمت‌گذار محاسبه می‌شود و یک مقدار مشخص برای یک بازه زمانی نیست. از مزایای این مدل رایانشی می‌توان به کاهش هزینه و مقیاس‌پذیری آسان اشاره کرد. ارائه این مزایا باید بدون افت کیفیت و سرعت بُن‌سازه باشد. بُن‌سازه با دریافت درخواست‌ها، محیط‌های عملکردی جدیدی را فعال می‌کند که اصطلاحاً به این راه‌اندازی، شروع سرد می‌گوییم. تاخیر در راه‌اندازی می‌تواند منجر به تاخیر در پاسخ‌دهی به درخواست و حتی شکست درخواست شود. همچنین فعال‌سازی محیط‌های عملکردی اگر هوشمندانه صورت نگیرد می‌تواند منابع پردازشی زیادی را هدر دهد. در این پژوهش روشی مناسب برای مدیریت منابع پردازشی و کاهش زمان و تعداد رخداد شروع سرد در رایانش بی‌خدمت‌گذار با بهبود الگوریتم زمان‌بندی فعال‌سازی محیط‌های عملکردی ارائه شده‌ است. روش ارائه‌شده در زمان ورود درخواست، منابعی از بُن‌سازه که در حال میزبانی از یک تابع درحال اجرا هستند را بررسی می‌کند‌ و سپس زمان انتظار برای منبعی که بالاترین تشابه با درخواست ورودی را دارد، محاسبه می‌شود. اگر زمان انتظار کمتر از زمان لازم برای اختصاص منبع جدید باشد، بُن‌سازه تصمیم می‌گیرد که درخواست منتظر آزاد شدن منبع مشابه بماند. نتایج به‌دست‌آمده از دو آزمایش طراحی شده حاکی از آن است که این روش زمان پاسخ را در شرایط عادی ترافیک درخواست ورودی تا 10 درصد و در شرایط شلوغی درخواست‌های ورودی، تا 16 درصد نسبت به حالتی که بر بُن‌سازه سیاستی برای مدیریت درخواست‌ها اعمال نشود، کاهش می‌دهد. این روش همچنین در شرایط عادی ترافیک درخواست ورودی تا 13 درصد و در شرایط شلوغی تا 33 درصد در مصرف منابع نسبت به حالتی که بر بُن‌سازه سیاستی برای مدیریت درخواست‌ها اعمال نشود، صرفه‌جویی می‌کند.