بهبود مدل تصمیم گیری اعتماد مبتنی بر نظریه عدم قطعیت با استفاده از الگوریتم های تکاملی

در سیستم های مدیریت اعتماد، اعتماد به عنوان یک هدایت گر برای اعتماد کننده تعریف می شود. اعتماد کننده در راستای هدف خود، معتمدی را انتخاب میکند که دارای حداکثر درجه اعتماد و حداقل خطر باشد. در این مقاله، یک مدل تصمیم گیری اعتماد محاسباتی مبتنی بر نظریه عدم قطعیت، بهبود یافته است. برای بهبود، مدل ریاضی جدیدی برای مسئله درجه اعتماد و حداقل خطر، با توجه به سطح اهداف اعتماد کننده و اولویت اجزای اعتماددر زمینه مشخص تعریف می شود. این مدل با استفاده از الگوریتم های تکاملی حل می شود و را ه حل بهینه را که مشخص کننده حداکثر درجه اعتماد و حداقل خطر است، تولید می کند. سپس، درجه اعتماد و درجه خطرگزینه های معتمد، بر اساس میزان انحراف منفی که از را ه حل بهینه دارند، محاسبه می شوند. در نهایت، با توجه به درجه اعتمادپذیری و خطرپذیری اعتمادکننده، رتبه نهایی گزینه های معتمد محاسبه می شود و گزینه معتمدبا بالاترین رتبه به عنوان معتمد مناسب، انتخاب می شود برای ارزیابی و اعتبارسنجی صحت رفتار مدل، از مجموعه ای از سناریوهای شبیه سازیاستفاده شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که مدل پیشنهادی، معتمدرا متناسب با زمینه، اولویت اجزای اعتماد، سطح اهداف، درجه اعتمادپذیری و درجه خطرپذیری اعتماد کننده تعیین می نماید و را ه حل بهینه ای که توسط الگوریتم های تکاملی به دست می آید، معادل با بهترین را ه حل است.