بررسی سازوکار های کنترلی مواجهه با ریسک در بانک ها با رویکرد نظارت مبتنی بر ریسک

امروزه هیچ موسسه مالی را نمی توان یافت که مصون از ریسک باشد. از آنجایی که ریسک پدیده ای است که همواره در دنیای واقعی وجود دارد، بدون شک آینده بانکداری متکی بر پویایی های مدیریت ریسک می باشد. از این رو، موسسات مالی باید به شناسایی و مدیریت ریسک پرداخته تا بتوانند در دنیایی که عدم اطمینان در آن بسیار بالاست، به ادامه حیات بپردازند. یکی از مهم ترین رویکردهایی که به موسسات مالی کمک می کند تا بتوانند ریسک های موجود در صنعت مربوط را شناسایی و اولویت‌بندی کنند، رویکرد نظارت مبتنی بر ریسک می باشد. فرضیه اصلی تحقیق عبارت است از اینکه سازوکار های کنترل داخلی اعمال شده توسط بانک ها، باعث بهبود مدیریت ریسک می شوند. برای آزمون فرضیه اصلی و فرضیه های فرعی تحقیق، بااستفاده از روش گلوله برفی، از بین کارشناسنان امور بانکی، 44 نفر به عنوان نمونه تعیین شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی اسپیرمن، رگرسیون و آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که سازوکار های کنترل داخلی اعمال شده توسط بانک‌ها، باعث بهبود مدیریت ریسک اعتباری، تطبیق، عملیاتی، قانونی، نقدینگی، شهرت، استراتژیک، کشوری، انتقال وجوه، بازده، تمرکز و بازار نشده و تنها موجب بهبود مدیریت ریسک مدیریت می شوند.