رفتار سنجی شهروندان تهرانی برای مشارکت در انجام کشاورزی شهری مطالعه موردی: منطقه 22 شهر تهران

امروزه منابع تامین‌کننده غذای بشر توسط عوامل گوناگونی از قبیل کاهش زمین‌های قابل کشت و حاصلخیز در مقیاس محلی، وابستگی روزافزون به سوخت‌های فسیلی برای تولید، فرآوری و حمل‌ونقل مواد غذایی در مقیاس جهانی مورد تهدید قرارگرفته است. بازاندیشی در روند تولید به مصرف و خودکفایی در رفع نیازهای شهری ازجمله راه‌حل‌هایی است که در قالب نوع جدیدی از کشاورزی به‌نام کشاورزی شهری ظهور می‌یابد. هدف از این مطالعه بررسی مشارکت و عوامل تاثیرگذار بر آن در جهت توسعه کشاورزی شهری در شهر تهران بود. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود و به روش پیمایشی انجام‌شده است. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. گروهی از کارشناسان شهرداری تهران و تعدادی از اعضای هیئت‌علمی ترویج و آموزش کشاورزی روایی پرسشنامه را تایید کردند. ضریب پایایی برای بخش‌های گوناگون پرسشنامه با انجام آزمون پیشاهنگی محاسبه و مقدار قابل‌قبول به دست آمد. بر اساس یافته‌های تحقیق، میانگین همه متغیرها به‌جز هنجار ذهنی بالاتر از حد متوسط می‌باشد. نتایج همبستگی بین متغیرها حاکی از آن است که بین همه متغیرها با رفتار شهروندان برای انجام کشاورزی شهری رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. از میان متغیرهای بررسی‌شده، کنترل رفتار ادراک‌شده دارای بیشترین همبستگی و اثر علی کل، و بعدازآن تمایل دارای بیشترین اثر علی کل بر رفتار شهروندان برای مشارکت در کشاورزی شهری می‌باشد. با توجه به نتایج تحقیق، پیشنهادهایی کاربردی در راستای ترویج و توسعه کشاورزی شهری در شهر تهران ارائه شد است.

behavior assessment of tehran citizens to participate in urban agriculture the case of district 22 of tehran city

today, human food supply sources are threatened by various factors, such as the reduction of arable and fertile land on a local scale, the increasing dependence on fossil fuels for the production, processing and transportation of food on a global scale. rethinking the process of production to consumption and self-sufficiency in meeting urban needs are among the solutions that emerge in the form of a new type of agriculture called urban agriculture. this research aimed to investigate the participation and factors affecting it for developing urban agriculture in tehran city. the research was descriptive and correlational which was conducted through a survey method. questionnaire was the main tool for data gathering which was validated using some agricultural extension and education experts’ points of view. cronbach’s alpha for different parts of the questionnaire was calculaed and were acceptable. according to the findings, all the variables, except the subjective norm, have an average more than moderate. the results of the correlation between the variables indicate that there is a positive and significant relationship between all variables and citizens’ behavior to participate in urban agriculture. according to the findings, among the studied variables, perceived behavioral control has the highest correlation and total causal effect, and then the intention has the highest total causal effect on citizens’ behavior to participate in urban agriculture. according to the results, practical suggestions have been presented for extension and development of urban agriculture in tehran city.