ارزیابی تطبیقی چند بعدی از مولفه‌های کیفیت زندگی ساکنان محلی با تاکید بر سیاست ارتقا به شهر در شهرهای استان فارس و کهگیلویه و بویراحمد

در سال های اخیر بهبود کیفیت زندگی به یکی از مهمترین اهداف مدنظر برنامه ریزان شهری تبدیل شده است. یکی از عرصه های جلوه گری این مفهوم در روستا - شهرهاست. روند ارتقاء سکونتگاه های روستایی به شهر به عنوان یکی از سیاستهای اصلی به منظور بهبود کیفیت زندگی در نواحی روستایی، موجب شده است که در دهه های گذشته روستاهای بسیاری به شهر ارتقاء یابند. در این مقاله به ارزیابی تطبیقی چند بعدی از مولفه های کیفیت زندگی ساکنان محلی با تاکید بر سیاست ارتقا به شهر در محدوده های مورد پژوهش پرداخته شده است. از آزمون آماری به منظور ارزیابی رضایت ساکنان از کیفیت زندگی در دو برهه قبل و بعد از ارتقاء به کار گرفتهشد. بررسی آمار توصیفی نشان میدهد ارتقاء سکونتگاه نتوانسته است باعث رضایت در شهرهای مصیری و سپیدار شود. درحالیکه بوستان دارای رضایت نسبی و کوپن در بهترین شرایط بین چهار شهر قرار دارد. بر اساس آزمون میانه دو شهر کوپن و سپیدار در بهترین و بدترین شرایط ازنظر رضایت از عملکرد شهرداری قرار دارند. همچنین با توجه به آزمون کای اسکوئر شهر مصیری و سپیدار قبل از ارتقاء و کوپن و سپیدار بعداز ارتقاء سکونتگاه بهترین و بدترین شرایط را ازنظر ساکنان دارا میباشند. از دلایل ضعف در شهرهای مصیری و سپیدار میتوان به ضعف در عملکرد ارگانهای شهری در زمینه بهبود شرایط دسترسی، عدم دسترسی مناسب، نبود سیستم حمل و نقلمناسب، دسترسی نامناسب به ایستگاههای سوخت رسان، عدم تغییر مطلوب در زمینه های گوناگون اقتصادی ازجمله اشتغال و درآمد ساکنان و غیره اشاره کرد.

the multi-dimensional comparative evaluation of the components of the quality of life of local residents: the case study on cities of fars and kohgiluyeh and boyer-ahmad provinces

in recent years, improving the quality of life has become one of the most important goals of urban planners. one of the fields of manifestation of this concept is in the villages-cities. the process of upgrading rural settlements to cities, as one of the main policies to improve the quality of life in rural areas, has caused many villages to be upgraded to cities in the past decades. in this article, a multi-dimensional comparative evaluation of the components of the quality of life of residents has been done with an emphasis on the policy of upgrading the city in the researched areas. a statistical test was used to evaluate the residents' satisfaction with the quality of life in two periods before and after the upgrade. analyzing the descriptive statistics shows that the upgrading of the settlement has not been able to cause satisfaction in masiri and sepidar cities. while bostan has relative satisfaction and the coupon is in the best condition among the four cities. according to the median test, the two cities of kopen and sepidar are in the best and worst conditions in terms of satisfaction with the performance of the municipality. also, according to the chi-square test, masiri and sepidar cities before upgrading and kupan and sepidar cities after upgrading the settlements have the best and worst conditions in terms of residents. among the reasons for the weakness in the cities of masiri and sepidar, we can mention the weakness in the performance of urban bodies in the field of improving access conditions, lack of proper access, lack of proper transportation system, improper access to gas stations, lack of desirable changes in various economic fields, including employment and residents' income, etc.