تبیین اهمیت کیفیت مکان در بازآفرینی شهری با رویکرد آینده‌پژوهی، مورد مطالعه منطقه 10 شهر تهران

رشد شتابان شهرها در ایران در ادوار مختلف، مشکلات و نارسایی‌هایی را در پی داشته است. یکی از این مسائل، بافت‌های ناکارآمد شهری است که زندگی در چنین مکان‌هایی را مشکل کرده است. بازآفرینی رویکردی نوین برای تولید سازمان فضایی به‌منظور ایجاد یا تجدید روابط شهری است. موضوع کیفیت مکان‌های شهری یکی از محورهای اساسی در برنامه‌ریزی و مدیریت شهری است. هدف از تحقیق حاضر تبیین اهمیت کیفیت مکان‌های شهری با توجه به جنبه‌های بازآفرینی شهری با رویکرد آینده‌پژوهی در منطقة 10 شهر تهران است. ابتدا با مطالعات کتابخانه‌ای به شناسایی مولفه‌ها و متغیرهای موثر بر کیفیت مکان‌های شهری پرداخته و سپس پیشران‌ها و سناریوهای پیش‌روی آن تدوین شد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد، عوامل تحرک‌پذیری، نشاط و پویایی (خاطره‌انگیزی)، رضایت از تنوع ارائة محصولات (تنوع فعالیت‌های اقتصادی)، ارتباط معنادار استقرار کاربری‌های مختلف، میزان نظارت طبیعی، محدودیت‌های فرهنگی، فیزیکی، خوانایی مسیر، جانمایی مناسب روشنایی معابر، وجود شهرت و خوش‌نامی فضاهای فراغتی، زیبایی‌شناسی بنا و سبک معماری ساختمان‌های موجود و وجود فضاهایی برای مطالعه مهم‌ترین عوامل کیفیت مکان برای بازآفرینی شهری در منطقه 10 شهر تهران هستند. برای تحقق کیفیت مکان در بازآفرینی شهری نیاز است تا با برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح طرح‌ها و برنامه‌های توسعة شهری، از حرکت به سمت وضعیت‌های احتمالی که شرایط نامطلوب دارند، جلوگیری کرده و با اقداماتی شرایط خیزش به سمت وضعیت‌های مطلوب را فراهم کرد تا درنهایت شاهد اجرای سناریوهایی باشیم که به بهبود کیفیت مکان‌های شهری منجر شود.