تحلیل و شناخت ظرفیت تاب‌آوری زیرساخت‌های حیاتی شهری براساس مدل چرخه سازگاری تاب‌آوری (rac) در کلان‌شهر اهواز
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
علیزاده هادی
|
|
منبع
|
پژوهش هاي جغرافياي برنامه ريزي شهري - 1400 - دوره : 9 - شماره : 4 - صفحه:1103 -1123
|
|
چکیده
|
تاب‌آوری رویکردی راهبردی برای افزایش ظرفیت مانایی و برگشت‌پذیری دارایی‌های توسعه در گستره‌های فضایی کلان یعنی شهرهاست. در این فرایند دارایی‌های زیرساختی حیاتی از دو جنبه تاثیرگذاری در روند حیات توسعه و آمایش شهرها و جذابیت آن‌ها برای تهدید اهمیت دوچندانی دارند. پژوهش حاضر با روش‌شناسی «توصیفی- تحلیلی» و با هدف شناخت ظرفیت تاب‌آوری زیرساخت‌های حیاتی در آمایش شهری براساس ساختار مدل چرخه سازگاری تاب‌آوری (rac) در کلان‌شهر اهواز انجام شده است. سوال اصلی پژوهش این است که ظرفیت مورد نیاز زیرساخت‌های حیاتی در کلان‌شهر اهواز برای افزایش تاب‌آوری آن‌ها براساس مدل چرخه سازگاری تاب‌آوری چگونه است. برای گردآوری داده‌ها از روش پیمایشی به‌صورت ابزار پرسشنامه استفاده شده است. جامعه نمونه 100 نفر از کارشناسان و استادان دانشگاهی در کلان‌شهر اهواز هستند که به روش دلفی و نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. براساس شاخص‌های تبیین‌کننده میزان تاثیرگذاری دارایی، ساختار شبکه‌ای دارایی، پوشش کالبدی دارایی، اهمیت مصرفی دارایی و سرانه مصرف دارایی، زیرساخت حیاتی برق براساس ساختار مدل تاب‌آوری در مرحله فروپاشی و سازمان‌دهی مجدد، زیرساخت حیاتی مخابرات در مرحله بهره‌وری و زیرساخت حیاتی حمل‌ونقل در مرحله تعادل قرار دارد. براساس یافته‌های پژوهش به‌نظر می‌رسد زیرساخت حیاتی برق نیازمند ایجاد ظرفیت مانایی و بازیابی مجدد، زیرساخت حیاتی مخابرات نیازمند ایجاد ظرفیت رشد و زیرساخت حیاتی حمل‌ونقل نیازمند ایجاد ظرفیت توسعه در این کلان‌شهر هستند.
|
|
کلیدواژه
|
بازیابی، تاب‌آوری، چرخه سازگاری زیرساخت‌های حیاتی، کلان‌شهر اهواز
|
|
آدرس
|
دانشگاه شهید چمران اهواز, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
std.hadi@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|