تحلیل تاثیرات همه‌گیری کرونا بر پایداری اجتماعی (نمونه موردی: محدوده بافت فرسوده ارومیه)

همه‌گیرشدن ویروس کرونا و پیامدهای منفی آن نه‌تنها جامعه‌ ایران، بلکه جامعه جهانی را تحت تاثیر قرار داده است. پیامدهای منفی این اپیدمی در بهداشت و سلامت جوامع به‌گونه‌ای است که سبب گرفتارشدن جامعه به بحرانی همه‌گیر شده و تعاملات اجتماعی و برخی آداب و رسوم (فرهنگ)، به‌عنوان کنشگران اجتماعی، زمینه و بستر تسهیلگر در شیوع و تکثیر این ویروس بوده که ماهیتی اجتماعی و فرهنگی به آن بخشیده است. هدف از این تحقیق، تحلیل تاثیرات کرونا بر پایداری اجتماعی محدوده‌ بافت فرسوده‌ شهر ارومیه است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، اولویت‌بندی و میانگین رتبه‌های هر شاخص از مدل معادلات ساختاری استفاده ‌شده است. به‌منظور بررسی شاخص‌های عدالت و سلامت از تحلیل‌های مکانی به‌عنوان سنجش عدالت در دسترسی به فضاهای خدماتی استفاده شده است. با توجه به نتایج تحلیل فضایی، شاهد توزیع نامتعادل کاربری‌های خدماتی هستیم که مغایر با اهداف پایداری اجتماعی هستند. دسترسی به مراکز درمانی شرایط به نسبت مطلوبی دارند؛ به‌طوری‌که بیشتر افراد ساکن دسترسی مناسب به فضاهای درمانی درون بافت دارند و بقیه افراد به مراکز درمانی واقع در خارج از بافت دسترسی مناسب دارند. محدوده‌ مورد مطالعه به لحاظ توزیع کاربری‌های فضای سبز و باز با مشکل جدی رو‌به‌روست؛ به‌طوری‌که بیشتر افراد ساکن به این‌گونه فضاها دسترسی ندارند و با کمبود سرانه مواجهند. همچنین به لحاظ توزیع کاربری‌های ورزشی و آموزشی به‌منظور استفاده دومنظوره از این کاربری‌ها، شاهد توزیع متعادلی در سطح محدوده هستیم، اما از منظر سطح و سرانه با محدودیت‌هایی روبه‌رو هستیم. با توجه به تجزیه و تحلیل پرسشنامه‌ها به روش تحلیل مسیر شاخص‌های آموزش، کیفیت، مشارکت، امنیت و عدالت به‌ترتیب بیشترین شاخص‌های پایداری اجتماعی هستند که تحت تاثیر ویروس کووید 19 قرار گرفته‌اند.