تحلیل دل‌بستگی مکانی در شهر تبریز با به‌کارگیری مقیاس شهرهای هوشمند در دوران بیماری کووید 19

استفاده از فناوری‌های جدید در شهر هوشمند بالاخص در فضاهای شهری روزبه‌روز بیشتر می‌شود؛ بااینکه بیشتر این فناوری‌ها به‌عنوان نشانه‌ای از پیشرفت در زندگی و روشی برای راحتی زندگی در شهرها موردپذیرش و ستایش قرارگرفته‌اند، بااین‌حال، برخی چنین تصور می‌کنند که فناوری‌ها، اختلالاتی در شهر محل سکونت آن‌ها ایجاد نموده است. بنابراین در پیاده‌سازی شهر هوشمند باید نظرات شهروندان و دغدغه‌های آن‌ها در نظر گرفته شود. پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی با بهره‌گیری از ابزارهای پیمایشی در دستیابی به هدف توسعه دل‌بستگی به مکان‌های شهری، در پی پاسخ به این سوال است که چه ارتباطی میان دل‌بستگی عاطفی- مکانی که در دو بعد سنتی و فعال مطرح می‌گردد، با پذیرش فناوری‌های هوشمند بالاخص در نمونه موردی پژوهش و جو دارد؟ برای جامعه آماری جمعیت شهر تبریز که برابر 1593373 نفر می‌باشد، حجم نمونه از طریق فرمول کوکران برابر 384 نفر به دست آمد. پایایی سوالات با آلفای کرونباخ برابر 0/88 شد. برای تحلیل از نرم‌افزارهای آماری استفاده‌شده است. یافته‌ها نشان داد ابعاد فناوری‌های نظارتی روزانه، فناوری‌های توانمند ساز، فناوری‌های نظارت بر covid-19 و دل‌بستگی فعال با ضریب تاثیر 0/412، 0/385، 0/316 و 0/301 بیشترین اثرات را بر دل‌بستگی مکانی با فناوری‌های شهر هوشمند داشته است و کمترین تاثیرگذاری مربوط به دل‌بستگی مکانی سنتی با ارزش 0/191- می‌باشد. در نتیجه هرچقدر کیفیت فناوری‌های نظارتی (سلامتی) و توانمندسازی، فناوری نظارت بر covid-19 ارتقا داده شود، به همان نسبت نیز میزان دل‌بستگی در شهر تبریز بهبود خواهد یافت.

analysis of place attachment in the city of tabriz by using the scale of smart cities during the covid-19 disease

the use of new technologies in the smart city, especially in urban spaces, is increasing day by day; although most of these technologies have been accepted and praised as a sign of progress in life and a method for the comfort of living in cities, however, some people think that technologies have created disturbances in the city where they live. therefore, in the implementation of the smart city, the opinions of the citizens and their concerns should be considered. the current descriptive-analytical research, using survey tools to achieve the goal of developing an attachment to urban places, seeks to answer the question of what is the relationship between emotional attachment to a place that is raised in two dimensions, traditional and active, with the adoption of smart technologies, especially in a case study, does it have an atmosphere? for the statistical population of tabriz city, which is equal to 1593373 people, the sample size was obtained through cochran’s formula equal to 384 people. the reliability of the questions with cronbach’s alpha was equal to 0.88. statistical software was used for analysis. the findings showed that the dimensions of daily monitoring technologies, empowering technologies, covid-19 monitoring technologies, and active attachment with the influence coefficient of 0.412, 0.385, 0.316, and 0.301 had the greatest effects on location attachment with smart city technologies. and the lowest impact is related to attachment to a traditional place with a value of -0.191. as a result, the more the quality of monitoring (health) technologies and empowerment, of the technology of monitoring covid-19, is improved, the level of attachment in the city of tabriz will be improved in the same proportion.