شناسایی عوامل تسهیل‌کنندۀ توانمندسازی محله‌های حاشیه‌نشین شهر اصفهان (مطالعۀ موردی: محلۀ عاشق‌آباد)

حاشیه‌نشینی و اسکان غیررسمی پدیده‌ای است که به‌دنبال تحولات ساختاری و بروز مسائل و مشکلات اقتصادی-اجتماعی، مانند جریان سریع شهرنشینی و مهاجرت‌های لجام‌گسیخته در بیشتر کشورهای جهان، به‌ویژه کشورهای جهان سوم پدیدار شده است. با توجه به حجم و روند روبه‌افزایش این‌گونه سکونتگاه‌ها، رهیافت‌های مختلفی برای حل مسئله‌ حاشیه‌نشینی ارائه شده است. یکی از این رهیافت‌ها توانمندسازی، یعنی پذیرفتن حقوق شهروندی این ساکنان و حرکت به‌سوی مشارکت مردمی است. هدف کلی این پژوهش شناسایی عوامل تسهیل‌کننده توانمندسازی محله‌های حاشیه‌نشین شهر اصفهان است. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ محقق‌ساخته با 10 پرسش عمومی و 45 پرسش تخصصی است که روایی آن با نظر متخصصان و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به مقدار کلی 0.852 تایید شده است. جامعه‌ آماری پژوهش ساکنان محله‌ عاشق‌آباد (18060 نفر) بودند و حجم نمونه 157 نفر بود. برای تحلیل داده‌ها از قابلیت‌های آماری در نرم‌افزار spss و مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزار amos استفاده شد. نتیجه‌ کاربرد آزمون t در سطح اطمینان 95 درصد و با سطح معناداری کمتر از 0.05 اثربخشی همه‌ متغیرهای مورد بررسی را تایید می‌کند. همچنین نتایج پژوهش نشان می‌دهد دستیابی به توانمندسازی ساکنان این محله، با بهبود شاخص‌های اثرگذار در پنج بعد کالبدی، اجتماعی، فرهنگی آموزشی، زیست‌محیطی و اقتصادی با وزن‌های کوواریانسی 0.82، 0.78، 0.73، 0.56 و 0.53 میسر است و بیشترین اثربخشی در بعد کالبدی مشاهده شده است.

Identification of facilitating factors for the empowerment of Marginalized Neighborhoods of Isfahan (Case Study: Asheghabad Neighborhood)

Marginalization and unofficial housing is a phenomenon that has followed structural changes and emerging socioeconomic problems such as rapid urbanization and unstable migration in most countries, especially in third world countries. Given the increasing volume and trend of such settlements, different approaches have been proposed to solve the problem of marginalization.One of these approaches is to empower citizens to accept citizenship rights and move towards public participation. The overall objective of this research is to identify the factors that facilitate the empowerment of suburbs in Isfahan. The research tool was a researchermade questionnaire with 10 general and 45 specialized questions whose validity was confirmed by experts and its reliability was confirmed by Cronbach’s alpha test at 0.852. The statistical population of the study was inhabitants of Asheghabad neighborhood with a sample size of 157. Data were analyzed using SPSS software and structural equation modeling in AMOS software.The result of applying ttest at 95% confidence level with a significance level less than 0.05 confirms the effectiveness of all the variables studied. The results also show that achieving empowerment of the residents of Asheghabad neighborhood by improving effective indicators in five physical, social, cultural, environmental and economic dimensions with covariance weights of 0.82, 0.78, 0.73, 0.56, 0.53 that the highest efficacy was observed in the physical dimension.