تحلیل تطبیقی توزیع شاخص‌های منتخب سلامت شهری در کلان‌شهر اهواز

انسان در مرکزیت برنامه‌های توسعه قرار دارد؛ از این‌رو محورقرارگرفتن «سلامت انسان» با تمامی ابعاد و شئون آن نقشی اساسی در توسعه دارد و حلقه مرکزی تمامی ابعاد توسعه پایدار محسوب می‌شود. برنامه‌ریزی‌های توسعه‌ای در کشورها چه در سطح شهری چه منطقه‌ای بدون درنظرگرفتن مولفه سلامت انسان دچار نقص در ماهیت برنامه‌ریزی می‌شوند؛ از این‌رو «کیفیت و سلامت شرایط زندگی ساکنان شهرها به‌عنوان مرکز سیاست‌های برنامه‌ریزی شهری» امری پذیرفته‌شده و مسئله‌ای حیاتی برای نیل به توسعه پایدار شهرها به‌شمار می‌آید. شهر اهواز یکی از کلان‌شهرهای کشور است که به آلودگی‌های زیست‌محیطی دچار شده است و امکانات و خدمات شهری در آن کم است. از آنجا که این عوامل کیفیت زندگی و سلامت شهروندان را تهدید می‌کند، در پژوهش حاضر به تحلیل تطبیقی توزیع شاخص‌های سلامت شهری در کلان‌شهر اهواز پرداخته شده است. این پژوهش نظریکاربردی و توصیفیتحلیلی است. برای شاخص‌‌سازی مطالعات پیشین عملیاتی شدند و 28 نماگر که درجه تکرارپذیری آن‌ها بیش از سایر نماگرها بود انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات این شاخص‌ها از آمارنامه‌ها و پرسشنامه استفاده شد. تحلیل داده‌ها نیز به‌کمک تکنیک v prometheeو سیستم استنتاج فازی در نرم‌افزار matlab صورت گرفت. در این میان، مناطق شهر اهواز براساس تکنیک پرامیتی با توجه به سه جریان مثبت (phi+)، منفی (phi) و خالص (phi) رتبه‌بندی شدند. مناطقی که بیشترین مقدار مثبت و کمترین جریان منفی را داشته باشند در جایگاه نخست و مناطقی که با کمترین مقدار مثبت و بیشترین مقدار منفی همراه باشند، در جایگاه آخر قرار دارند. مناطق 2، 3 و 1 بیشترین جریان مثبت و کمترین مقدار منفی را دارند. مناطق 4، 7، 6، 5 و 8 نیز با توجه به جریان مثبت و منفی، با جریان خالص منفی همراه هستند. نتایج سیستم استنتاج فازی نشان می‌دهد وضعیت شاخص‌های سلامت شهری کلان‌شهر اهواز بین حالت متوسط، پایین و بسیار پایین قرار دارد که بیشتر تابع عضویت پایین و بسیار پایین است.