ارزیابی شاخص‌های مسکن بومی در محله‌های شهر میبد، با تاکید بر عوامل موثر بر شکل‌گیری مسکن بومی

مسکن بومی الگوی خاصی از مسکن است که با ویژگی‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ساکنان و خصوصیات طبیعی و محیطی مکان مورد نظر تناسب دارد. شهر میبد با سابقه‌ای درخشان، در محیط گرم وخشک ایران مرکزی قرار گرفته است. ساکنان این شهر با فرهنگی غنی در کنار هم زندگی می‌کنند. همه این شرایط طبیعی و انسانی، الگوی خاصی از زیست و سکونت را در میبد به‌وجود آورده است. در این پژوهش توصیفیتحلیلی، ویژگی‌های مسکن بومی در شهر میبد بررسی شده و به‌منظور شناخت وضعیت مسکن بومی در محله های این شهر، از چهار شاخص اجتماعیفرهنگی، اقتصادی، فیزیکیکالبدی و خدماتیزیربنایی استفاده شده است. براساس نتایج آزمون کروسکال والیس و آزمون یومن ‌ویتنی، شاخص اجتماعیفرهنگی و فیزیکیکالبدی وضعیت بهتری دارند؛ شاخص اقتصادی در حد متوسط و شاخص خدماتیزیربنایی پایین‌تر از متوسط است. همچنین میان محله های شهر میبد در شاخص‌های مسکن بومی، تفاوت معناداری وجود دارد. شاخص های اجتماعیفرهنگی و اقتصادی در محله‌های قدیمی شهر میبد وضعیت بهتری دارند، اما شاخص های فیزیکیکالبدی و خدماتیزیربنایی در محله‌های قدیمی ضعیف‌تر، و در محله‌های جدید قوی‌ترند. براساس نتایج به‌دست‌آمده از تکنیک تحلیل عاملی، به‌منظور دستیابی به مسکن بومی در شهر میبد، 33 مولفه از چهار عامل اجتماعیکالبدی، اقتصادی، خدماتیزیربنایی و فرهنگی، در طراحی و ساخت مسکن این شهر درنظر گرفته شدند. از این‌رو انتظار می‌رود که در برنامه‌ریزی آتی مسکن در شهر میبد، معیارهای اجتماعیفرهنگی و اقتصادی که در گذشته در طراحی و ساخت مسکن رعایت می‌شد، امروز نیز مورد توجه باشد و برای بهبود وضعیت شاخص‌های مسکن بومی برنامه‌ریزی شود.