مدل‌سازی معادلۀ ساختاری ابعاد مکان با رویکرد بینافرهنگی (مطالعۀ موردی: میدان نقش‌جهان اصفهان)

موضوعات مکان و فرهنگ را می‌توان در چارچوب مسائل جغرافیای انسانی و اجتماعی بررسی کرد. ضرورت این پژوهش بررسی مقوله های محوری مکان، ابعاد بینافرهنگی و جایگاه میدان نقش‌جهان است. هدف این پژوهش، آزمودن مدل ابعاد چهارگانه، مدل یک مکان با رویکرد بینافرهنگی در میدان نقش‌جهان است. جامعه آماری شامل افراد 18 سال به بالای حاضر در میدان نقش‌جهان است. تعداد نمونه 350 نفر درنظر گرفته شد که درنهایت 320 نفر به‌عنوان نمونه نهایی در پژوهش باقی ماندند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامۀ محقق‌ساخته بود. ابعاد چهارگانه در پرسش ها جای گرفت و همۀ پرسش‌ها در مقیاس پنج گزینه‌ای تنظیم شدند. به‌منظور آزمون فرضیه‌های پژوهش از مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد. مطابق نتایج، مکان با رویکرد بینافرهنگی، مفهومی پیچیده با ابعاد مختلف است که در مطالعه پیش‌رو، مدل چهاروجهی آزموده شد. در این پژوهش، مفهوم مکان با رویکرد بینافرهنگی متشکل از چهار بعد است: توانظرفیت ماندگاری (با 7 زیربعد)، توانظرفیت تعاملی و تکاملی (با 3 زیربعد)، توانظرفیت جذب (با 12 زیربعد) و توانظرفیت رویدادی (با 4 زیربعد). مطابق نتایج، عامل توانظرفیت ماندگاری به شکلی معنادار بر عامل توانظرفیت رویدادی تاثیرگذار است. می‌توان گفت در صورتی که میدان نقش‌جهان اصفهان به‌عنوان مکانی با رویکرد بینافرهنگی مطرح شود، شاید توانظرفیت جذب آن مفیدتر باشد.