نظریه عصب-روانشناختی بینایی رنگ‌ در عمل: تسهیل توانبخشی عصب-روانشناختی نارساخوانی بر اساس آموزش‌های عصب-روانشناختی

یکی از مهم ترین ارکان رشد و توسعه زندگی فردی و اجتماعی یادگیری است. امروزه اختلالات یادگیری به عنوان مانعی مهم در راه پیشرفت تحصیلی و یادگیری افراد تلقی می‌شوند. هدف این پژوهش بررسی سودمندی نظریه‌ی عصب روانشناختی بینایی رنگ بر توانبخشی نارساخوانی بود. روش: در این پژوهش نیمه آزمایشی، 30 دانش آموز دختر و پسر دارای نارساخوانی به صورت نمونه‌گیری هدفمند با جایگزینی تصادفی به تساوی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. هر دو گروه در 12 جلسه‌ی 45 دقیقه­ای آموزش به روش آگاهی واج شناختی شرکت کردند؛ تفـاوت گروه آزمایش در مـبتنی بودن آمـوزش بر نظـریـه‌ی عصبروانشناختی بینایی رنگ بود. ابزارهای سنجش شامل wiscr و آزمون خواندن و نارساخوانی (نما) بود. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش کوواریانس یک متغیره (ancova) نشان داد که گروه آزمایش در میزان بهبود خواندن، پیشرفت بهتر معناداری نسبت به گروه کنترل داشت. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش مشخص ساختند که نظریه عصبروانشناختی بینایی رنگ ها نقش سودمندی در بهبودی نارساخوانی کودکان دبستانی دارد. محدودیت ها، گستره عمل و چشم‌اندازهای آتی ناشی از استفاده از این رهیافت مهم در کمک به بهبود پیشرفت تحصیلی و افزایش اندازه اثر روان درمانی و توانبخشی عصب روانشناختی موردبررسی قرار گرفت.

The “Neuropsychological Theory of Color Vision” in action:Facilitation of dyslexia psyhconeurorehabilitation based upon psychoneuro-education

Objective: One of the most important bases of growth and development in individual and social life is learning. Today, learning disorders are considered as great obstacles to academic achievement and learning of individuals. The aim of the present study was to evaluate the effectiveness of “The Neuropsychological Theory of Color Vision” in rehabilitation of dyslexia. Method: In this quasiexperimental study, 30 female and male primary school students were selected and randomly assigned to equal groups of experiment and control. Both groups received twelve 45minute sessions of phonological awareness training the experiment group differed in the method of training which based on The Neuropsychological Theory of Color Vision. Assessment instruments comprised WISCR and Test for reading and dyslexia (NAMA). Results: Analysis of results with the use of ANCOVA revealed that experiment group, was significantly better in the amount of improvement in reading, comparing to the control group. Conclusion: Findings of the study approved that The Neuropsychological Theory of Color Vision has the potential of effectiveness on improvement of dyslexia in primary school students. Limitations, action scope, and future viewpoints of implementation of this important approach were explained on academic achievement and improvement of effect size of the psychotherapy and psyhconeurorehabilitation.