اثربخشی آموزش مهارت‌های خودگردانی بر حواس‌ پرتی دیجیتالی و مشارکت تحصیلی

هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارت‌های خودگردانی بر حواس‌پرتی دیجیتالی و مشارکت تحصیلی دانشجویان دانشگاه آزاد شهرستان لردگان انجام شد.روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان شهرستان لردگان در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که تعداد 60 نفر به روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 30 نفر) گمارده شدند. به‌منظور سنجش متغیرهای مورد پژوهش از پرسشنامه حواس‌پرتی دیجیتالی سام‌گاندار (2014) و پرسشنامه مشارکت تحصیلی ریو (2013) استفاده شد. پس از انجام پیش‌آزمون آزمودنی‌های گروه آزمایش تحت 10 جلسه آموزش مهارت‌های خودگردانی قرار گرفتند و گروه کنترل، آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. سپس هر دو گروه مجدد با پس‌آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده‌ها‌ نیز با استفاده از روش تحلیل کوواریانس (آنکوا) و نرم‌افزار spss انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد نمرات پس‌آزمون حواس‌پرتی دیجیتالی (f= 798.62, p<0.01) و مشارکت تحصیلی ((f= 224.018, p<0.01)، در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی­دار داشت.نتیجه­‌گیری: طبق یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت‌های خودگردانی حواس‌پرتی دیجیتالی را کاهش می‌دهد و باعث افزایش مشارکت تحصیلی می‌شود؛ بنابراین بر اساس این نتایج پیشنهاد می‌شود سیستم‌های آموزشی از این آموزش‌ها در جهت کاهش حواس‌پرتی دیجیتالی دانشجویان درگیر و همچنین جهت بالا بردن سطح مشارکت تحصیلی استفاده کنند.

the effectiveness of self-regulation skills training on digital distraction and academic engagement

objective: the aim of this study is to investigate the effectiveness of self-regulation skills training on digital distraction and academic engagement among students.method: the research was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group. the statistical population of the study included all students of lordegan city during the academic year 2022. 60 students were selected using a multi-stage cluster sampling method and randomly assigned to two groups: an experimental group and a control group, with 30 participants in each group. in order to measure the research variables, goundar’s digital distraction questionnaire (2014) and reeve’s academic engagement questionnaire (2013) were used. after the pre-test, the subjects in the experimental group underwent 10 sessions of self-regulation skills training, and the control group did not receive any training. then both groups were reevaluated with a post-test. data analysis was also done by using ancova.results: the results showed that there was a significant difference in the post-test score of digital distraction (f= 798.62, p<0.01) and academic engagement (f= 224.018, p<0.01) between the experimental and control groups.conclusions: according to the findings, it can be concluded that teaching self-regulation skills reduces digital distraction and increases academic engagement.