پیش‌بینی بی‌صداقتی تحصیلی از طریق تعهد مذهبی و استرس انتظارات تحصیلی، و آزمون نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی

هدف: هدف پژوهش پیش‌بینی بی‌صداقتی تحصیلی از طریق تعهد مذهبی و استرس انتظارات تحصیلی و نیز آزمون نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی بود.روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونة پژوهش شامل 315 نفر از دانش آموزان دوره‌ی دوم متوسطة شهرستان روانسر در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای و به‌صورت آنلاین انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های تعهد مذهبی ورثینگتون و همکاران (2003)، استرس انتظارات تحصیلی انگ و هوان (2006)، بی‌صداقتی تحصیلی مک‌کابی و تروینییو (1996) و خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که مدل با داده‌های پژوهش برازش مناسبی دارد. خودکارآمدی تحصیلی با تعهد مذهبی درون‌فردی رابطة مثبت و با استرس انتظارات تحصیلی و بی‌صداقتی تحصیلی رابطة منفی داشت. رابطة تعهد مذهبی با بی‌صداقتی تحصیلی؛ منفی و استرس انتظارات تحصیلی والدین- معلمان با بی‌صداقتی تحصیلی رابطة مثبت داشت. خودکارآمدی تحصیلی در رابطة تعهد مذهبی و بی‌صداقتی تحصیلی دارای نقش میانجی جزئی و در رابطة استرس انتظارات تحصیلی و بی‌صداقتی تحصیلی دارای نقش میانجی کامل بود.نتیجه‌گیری: به‌منظور کنترل بی‌صداقتی تحصیلی دانش‌آموزان می‌بایست تقویت تعهد مذهبی و باورهای خودکارآمدی تحصیلی مورد توجه قرار گیرد.

forecasting academic dishonesty through religious commitment and stress of academic expectations and testing the mediator role of academic self-efficacy

goal: the purpose of this study was to predict academic dishonesty through religious commitment and stress of academic expectations and testing the mediator role of academic self-efficacy.method: method of research was a descriptive correlation type. the study sample consisted of 315 high-level secondary school students who were studying in the 2021 academic year. they were selected online with a multi-stage cluster random sampling method. to collect data, the religious commitment questionnaires of worthington et al. (2003), the stress of academic expectations of ang and huan (2006), the academic dishonesty of mccabe and treviño (1997) and the academic self-efficacy of jinks and morgan (1999) were used were used.  the structural equation modeling was used to analyze the data.findings: academic self-efficacy in the relationship between religious commitment and academic dishonesty has a partial mediation role and the stress of academic expectations and academic dishonesty has a full moderator role.conclusion: in order to control the academic dishonesty of students, it should be noted that strengthening religious commitment and the beliefs of academic self-efficacy should be considered.