ارائه مدل علی برای پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس متغیرهای حل مساله و جرات‌ورزی دانش‌آموزان با واسطه‌گری تاب‌آوری تحصیلی

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل علی برای پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی براساس متغیرهای حل مساله و جرات‌ورزی دانش‌آموزان با واسطه‌گری تاب‌آوری تحصیلی انجام شد. روش: روش این پژوهش توصیفی همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر کرج در سال تحصیلی 98-97 بود. شرکت‌کنندگان پژوهش شامل 380 دانش‌آموز بود که به شیوه‌ی نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش، پرسشنامه‌های تاب‌آوری تحصیلی، جرات‌ورزی و حل مساله به کار گرفته شد. برای تجزیه تحلیل داده‌ها از آزمونه‌ای آماری همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر جهت بررسی روابط علّی بین متغیرها استفاده شد. یافته‌ها: مطابق با یافته‌های پژوهش، مهارت حل مساله اثر مستقیم بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دارد (0.66β= ، 0.01≥p). اثر غیرمستقیم مهارت حل مساله از طریق تاب‌آوری تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان معنادار است (0.25β= ، 0.05≥p). تاثیر مستقیم جرات‌ورزی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان در این پژوهش تایید شد (0.56β= ، 0.01≥p). تاثیر غیرمستقیم جرات‌ورزی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان از طریق تاب‌آوری تحصیلی در این پژوهش تایید شد (26β= 0/، 0.05≥p). تاب‌آوری تحصیلی اثر مستقیم بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دارد (0.55β= ، 0.01≥p). نتایج مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار amos نشان داد که مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار است. در کل، نتایج این پژوهش شواهدی را برای نقش واسطه‌ای تاب‌آوری تحصیلی در رابطه بین حل مساله و جرات‌ورزی با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان فراهم آورد. نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های حل مساله و جرات‌ورزی می‌تواند تاب‌آوری تحصیلی و به‌دنبال آن پیشرفت تحصیلی را افزایش دهد.

Presenting a Causal Model For Predicting Academic Achievement Based On Problem-Solving Variables And Students’ Audacity Mediated By Academic Resilience

Purpose:The aim of this study was to provide a causal model for predicting academic achievement based on problemsolving variables and students’ aspirations mediated by academic resilience. Method: The method of this research was descriptive correlation and structural equations. The statistical population consisted of all male high school students in Karaj in the academic year 9798. Participants included 380 students who were selected through multistage cluster sampling. To measure the research variables were used the Academic Resiliency Questionnaire, the Assertiveness Questionnaire and the Problem Solving Questionnaire. For data analysis Pearson correlation test and path analysis were used to examine the causal relationships between variables. results: According to research findings, problem solving skills have a direct effect on students’ academic achievement (β=0/66, P≤0/01). The indirect effect of problem solving skills through academic resilience on students’ academic achievement is significant (β=0/25, P≤0/05). this study was confirmed the direct effect of audacityon students’ academic achievement (β=0/56, P≤0/01). this study was confirmed The indirect effect of audacityon students’ academic achievement through academic resilience(β=0/26, P≤0/05). Academic resilience has a direct impact on students’ academic achievement (β=0/55, P≤0/01). Overall, the results of this study provide evidence for the mediating role of academic resilience in the relationship between problem solving and audacitywith students’ academic achievement. Conclusion: Teaching problemsolving and assertiveness skills can increase academic resilience and subsequent academic achievement.